ဘေလာ့ဒ္ေဒး အမွတ္တရ

သူမ်ားေတြ ကိုယ္စီကုိယ္ငွ ေရးသားၿပီးခဲ့ ၾကေသာ္လည္း အိုဗမာ ႏွင့္အၿပိဳင္ အလုပ္မ်ား ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနေသာ ေမာင္မိုးယံသည္ တဂ္ပို႕စ္ ေလးတစ္ပုဒ္ေရးဖို႕ျဖစ္ရန္...ဖတ္လိုက္ရသည့္ ဘေလာ့ဂ္၊  ဖတ္ဖတ္ေမာ...။ ဒီလိုနဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေဒးလဲ ေက်ာ္သြားၿပီး တဂ္မခံရတဲ့သူေတြလည္း ေရးၿပီးၿပီ။ တဂ္ခံရတဲ့သူေတြလည္း စံုေလာက္ၿပီ၊ သည္ေမာင္မွာေတာ့ ေယာင္ခ်ာခ်ာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းရူး....။ “အခုေတာ့လည္း ဒါေတြဒါေတြ ၿပီးခဲ့ပါၿပီ၊ ၿပီးခဲ့ပါၿပီ ” ။ 

ဘေလာ့ဂ္ရြာထဲ လည္ပတ္ေနသူမ်ားမွာမွ ကိုယ့္ရဲ႕ လြဲလြဲေလး နည္းနည္းေလာက္ ေျပာျပၿပီး ကိုယ့္သမိုင္း ကို မလွမပ ခင္းျပရဦးေပမည္။ တံုးခ်က္ကေတာ့ တံုးဖလား သူဂ်ီးမင္း နဲ႕ လားလားမွ် သက္ဆိုင္ျခင္း မရွိဟု ဆိုရေလာက္မလိုပင္ :P ။ ဒီ ဘေလာ့ဂ္ကို ႏို၀င္ဘာလ ၂၈ ရက္ေန႕ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ လုပ္ခဲ့တယ္လို႕ မပီ၀ိုးတစ္၀ါး မွတ္သားမိပါသည္။ အတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ ဘာမွန္းမသိခ်က္ကေတာ့ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ မည္သည့္ပို႕စ္မွ် ဆက္မတင္ပဲ သည္အတိုင္းပစ္ထားခဲ့ပါသည္။ ပစ္ထားခဲသည့္ဆိုေသာ္လည္း သိလွ်က္ႏွင့္ ပစ္ထားခဲ့ျခင္းမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္၊ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိပဲ ဒီအတိုင္းပဲ ဘေလာ့ဂ္ကလဲ သူ႕ဘာသာေန၊ ကိုယ္ကလည္း ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္ဆက္လုပ္နဲ႕ ဒီလိုပဲ သံသရာ အ၀ိုင္းလိုက္ လည္ပတ္ေနတာပါပဲ။ ထိုသုိ႕ျဖင့္ ဂလိုဘယ္ျမစ္ အိုင္တီပင္လယ္ႀကီးထဲမွာ ပ်ဥ္ခ်ပ္ေဟာင္း တစ္ခ်ပ္နဲ႕ လိႈင္းပုတ္ရာ ေမ်ာလြင့္လာခဲ့သည္မွာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ၾကာခဲ့ၿပီးမွ မတ္လ ၂၀၁၀ ေလာက္ေရာက္မွ မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္ျဖင့္ ဘေလာ့ဂ္ကမ္းကပ္ လာခဲ့ပါသည္။

စာဖတ္တာကို ၀ါသနာပါရံုသက္သက္ျဖင့္ တင္းတိမ္ႏိုင္ျခင္းမရွိေတာ့ေသာ စိတ္ဆႏၵကို မိ်ဳသိပ္ႏိုင္ျခင္း မရွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ ၊ ငါသိသလို မသိသူမ်ား သိလာၾကပါေစဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ မွ်ေ၀မႈေတြ စတင္ခဲ့ပါသည္။ တစ္ကယ္တမ္းၾကံဳေတြ႕လာေတာ့မွ တစ္ကယ္ မသိသူဟာ ကိုယ္ျဖစ္ေနမွန္္း ေကာင္းေကာင္းႀကီး သိခဲ့ရပါေတာ့သည္။ သို႕ေသာ္လည္း ေစတနာ စိတ္ကို မ်ိဳသိပ္မရတဲ့ အဆံုး ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါသိတာလည္း မွ်ေ၀မယ္၊ သူတို႕ဆီမွာလည္း သင္ယူမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႕ ဆက္လက္တည္တံ့ေနခဲ့ပါသည္။

ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ သည္ဘေလာ့ဂ္ေလာကကို ကၽြန္ေတာ္ ရိုးစင္းစြာခံုမင္ပါသည္။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တဲ့ ကိုယ့္အတြက္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာ တိုးပြားမႈကို တန္းဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ပါ။ လူကို ၾကည့္ရင္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီးမွ ၾကည့္တတ္တဲ့ ကိုယ့္အတြက္ ဘေဘာ့ဂ္မွ တစ္ဆင္ခင္မင္ခြင့္ရတဲ့ သူမ်ားကို ေက်းဇူးတင္မဆံုးျဖစ္မိပါ၏။ ေခါင္းမာေသာကိုယ့္ကို ေဖ်ာင္းဖ်သူရွိ၏။ နားမလည္ေသာ ကိုုယ့္ကို ရွင္းျပေပးသူမ်ားရွိ၏။ အားငယ္ေသာ ကိုယ့္ကို တြဲေခၚေပးသူရွိ၏။ ကန္းေနေသာ ကိုယ့္ကို လမ္းေျပေပးသူရွိ၏။ အထီးက်န္ေသာ ကိုယ့္ကို ေဖာ္ေရြရင္းႏွီးသူမ်ားလည္း ရွိ၏ ။ ေပ်ာ္စရာ အတိၿပီးေသာ ေလာကငယ္ကေလးအျဖစ္ ခံစားမိပါသည္။

အမွတ္တရေတြ မ်ားစြာကို စာစီရလွ်င္ျဖင့္ ရွည္လ်ားေထြးျပားႏိုင္သလို ေမ့ေလ်ာ့တတ္ေသာ ကိုယ့္ေၾကာင့္ က်န္ရစ္ခဲ့သူမ်ားရွိေနႏိုင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ က်င္လည္ရာ ၀န္းက်င္မွာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသမွ် သက္တမ္းတစ္ေလ်ာက္ မၿမွီးအေမာက္ မတည့္မႈမ်ားႏွင့္ ကူညီလက္တြဲသူမ်ား၊ ခင္မင္ ပ်ဴငွာသူမ်ား၊ ရင္းႏွီးေဖာ္ေရြသူမ်ားကို မွိတ္မိသေလာက္ ခ်ေရးၾကည့္ပါမည္။

ကိုေဇာ္...... နဲ႕စတင္ခင္မင္ဖို႕ ျဖစ္လာတဲ့ ဇတ္လမ္းကို အခုထိမွတ္မိေနတုန္းပဲ။ ကိုယ့္က စာသာ မေရးတတ္တာ စာေရးဆရာေတြရဲ႕ စားလံုးေပါင္းသတ္ပုံက် တယ္စစ္ခ်င္သကိုး။ ကိုေဇာ္ကလည္း ဦးတိက် အဲဒီမွာ ကုလည္မနဲ႕ ကုလားမကို ေဆြးေႏြးရင္း ကိုယ့္ဘက္က သူ႕ကို အထင္မွားတာ၊ သူ႕ဘာသာ တင္ထားတဲ့စာကို ကိုယ္ကသြားဖတ္ေသးတယ္၊ ကိုယ့္ကို ရည္ရြယ္ရမလား ရန္ေတြ႕ေသးတယ္၊ အဲဒါနဲ႕ တစ္ညလံုး ကိုယ္ေတာင္းပန္း သူကလဲ မဟုတ္ပါဘူးၿငင္း ေနာက္ဆံုးမွ နားလည္မႈ လြဲျခင္းတဲ့ေလ။ အဲဒါနဲ႕ပဲ အခုေတာ့အရင္းႏွီးဆံုး မိတ္ေတြေတြ ျဖစ္လာတယ္.။ ကိုယ့္ရဲ႕ ေခါင္းစားမႈေတြကို ဒိုင္ခံရွင္း ေပးသူျဖစ္လာတယ္။ သူက အေတြးသမား၊ ကိုယ္က အဆိုးျမင္သမား၊ ဒါေပမယ့္ အတြဲေတာ့ညီသား။

ဏီလင္းညိဳ... သူက အလြမ္းဓါတ္ခံေကာင္းသူ၊ ကိုယ္ကေတာ့ အေဆြးသမား၊ အဲဒီမွာ စေတြ႕တာပဲ သူ႕ကို အမ်ားက ကိုဏီ ေခၚတယ္.. ခင္တဲ့သူေတြက အညိဳေခၚတယ္.... ကိုယ္က အန္တီညိဳလို႕ ေခၚတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႕ တစ္ေျမတည္းေနသူခ်င္းတူေတာ့ ဖုန္းေတြဆက္ၾက၊ ညဖက္ဆို ဂ်ီေတာ့မွာ ေျပာၾကနဲ႕ အဆင္ကိုေျပလို႕။ ကိုယ္က ေနာက္တတ္ ေျပာင္တတ္လြန္းတဲ့ မ်က္ႏွာရူးဆိုေတာ့ (ငယ္ငယ္က) ၊ ရည္းစား စကားေျပာတာေတာင္ ေကာင္မေလးက “ ဟဲ့ မိုးယံရယ္ နင္ငါ့ကို လာမစပါနဲ႕ ၊ အဲလိုေတာ့ မေနာက္နဲ႕ေလဟယ္” စသည္ျဖင့္ အဲသည္လို ႀကီးေတြျပန္ေျပာလႊတ္ေတာ့ ကိုယ္ခ်စ္တာ ႀကီးက ေနာက္သလိုလို..။ အဲလို ဇတ္လမ္းေတြေျပာျပေတာ့ သူက အဲဒီအေၾကာင္းကို ေနာက္တစ္ပုဒ္က်ရင္ ထည့္ေရးခ်င္ပါတယ္ ဆိုၿပီးခြင့္ေတာင္းၿပီးကတည္းက သူ႕က်န္းမာေရး  ေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္သာ  ေရာက္သြားသည္။  အဲသည္ အေၾကာင္းေတာ့ မေရးျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ( မဆိုးပါဘူး... ငါ အရွက္မကြဲေသးဘူးေပါ့။)

အဲဒီေနာက္မွာ ေတာ့ ကိုျမစ္က်ိဳးအင္းက ဂ်ီေတာ့ပ္မွာအတ္လာတယ္ .ကိုယ့္မွာေတာ့အဲဒီ တုန္းက သူ႕နံမည္ဖတ္ၿပီး ဒီက ဘာသာေရးအဖြဲ႕က ဓမၼမိတ္ေဆြမွတ္ေနတာ ေနာက္မွ ကိုရီးယားမင္းသား ျမန္မာဇတ္ဆရာမွန္းသိတာ။ သူ႕ေက်းဇူးေတြလည္း ကိုယ့္မွာ မ်ားတယ္။ ကိုယ့္လို ငေျပာင္က စာေရးခ်င္တယ္ေျပာေတာ့ ၊ စကားေျပာ စကားေျပ က အစ သူ လနဲ႕ခ်ီၿပီး ေလ့လာထားတဲ့ ပညာေတြကို အလြယ္ျဖစ္ေအာင္ ထုတ္ႏႈတ္ေပးေသတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ္ကေတာ့ အခုထိ ဆရာေကာင္းရဲ႕ တပည့္မုိက္ ျဖစ္ေနတုန္းပဲ။

ဘေက်ာက္.....။ေရႊရတုမွတ္တမ္း  ရုတ္တရက္ ႏႈတ္ဆက္သြားသူမုိ႕ ေျဖပါေသာ္လည္းမေျပ၊ သတိရဆဲပါ ဘေက်ာက္ေရ။ ဘိုးေတာ္ ဘေလာ့ဂ္ဂါ နတ္ႀကီးက ေနမေကာင္းပါလွ်က္ကယ္ႏွင့္ကုိယ့္ကို စကားေတြ ေျပာေပးေဖာ္ရသည္။ မေန႕တစ္ေန႕ကမွ သည္ေလာကထဲ ၀င္ေပမယ့္ ဘေက်ာက္က ကိုယ့္ကို ရင္းရင္းႏွီးႏွီး စကားေတြေျပတယ္၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနာက္ေျပာင္ၾကသည္။ ကိုယ္နဲ႕သူ အသံနဲ႕ ေျပာေနရင္း သူ႕ကီးဘုတ္က တစ္ေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း ရိုက္သံကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ဒီမွာ ခုႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ ခ်ဲေနတာတဲ့။ေနာက္တစ္ခါ ကိုယ္နဲ႕စာရိုက္ေနရင္း အရင္ေလာက္ မသြက္လို႕ေမးၾကည့္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါ တစ္ေယာက္နဲ႕ ေျပာေနလို႕တဲ့။ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြအေပၚ ရင္းႏွီးခင္မင္မႈ ႀကီးမားလွေသာ ကိုႀကီးေက်ာက္က ရုတ္တရက္ႀကီး ႏႈတ္ဆက္သြားခဲ့ေလ။လြမ္းတယ္ ဘေက်ာက္ရယ္....။

ေနာက္ၿပီး အုပ္ႀကီး... ။ ေဒးဗစ္အုပ္လို႕ သူ႕ကိုကိုယ္က ေခၚတယ္၊ ကဗ်ာဆရာ လူပ်ိဳႀကီးေပါ့။ သူ႕ကဗ်ာေတြက တိုတိုရွင္းရွင္းနဲ႕ ဖတ္လို႕အရသာရွိတယ္၊ သူ႕ကဗ်ာေတြထဲကမွ တရားဓမၼႏွင့္ ဆိုင္ေသာ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္က ကဗ်ာေတြ ႏွစ္သက္တယ္၊ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ကဗ်ာေတြ သူ႕ဆီက ယူၿပီး ကိုယ့္ဆီမွာတင္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ အလကားယူလြန္းလို႕တဲ့ ကူးမရေအာင္ ပိတ္လိုက္ေရာ..၊ အဲဒါေၾကာင့္ အခုထိ အထီးႀကီးက်န္ေနတာ.. :D ဟီးဟီး ...။

ေနေဇာ္လင္း... ။ သူက အသက္ငယ္သေလာက္ ပညာက မေသးဘူး၊ သူမ်ားအေပၚလည္း ေစတနာထားတယ္၊ ကိုယ့္လိုလည္း ငေပြးမဟုတ္ဘူး။ ကူညီတဲ့စိတ္အျပည့္ရွိတယ္။ ၀ါသနာတူခ်င္းျဖစ္တာေၾကာင့္ သူနဲ႕ ေပါင္းမိၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာပါ ကၽြန္ေတာ္မအားခ်ိန္ေတြဆို သူက သတင္းေတြတင္ေပးတတ္တယ္။ အရမ္းသိတတ္တဲ့ ညီေလးေပါ့။

ကိုသက္တန္႕ခ်ိဳ ရဲ႕ဆိုက္ကိုေတာ့ ဟိုးအရင္ကတည္းက သေဘာက်တယ္..ထူးထူးဆန္းဆန္းေလးေတြ ၊ တစ္ေန႕တစ္ေခါက္ အျမဲေရာက္ျဖစ္တယ္။ သူႀကီးမင္း(ကိုကိုေမာင္ ပန္းရနံ႕) ရဲ႕ စာေတြကို ႏွစ္သက္တယ္၊ သူ႕ဆီက တရားသံေ၀ဂ ယူစရာေတြ ရတတ္တယ္။ (လူပ်ိဳႀကီး ျဖစ္နည္းေတာ့မယူလိုပါ)။ ကိုေအာင္(ပ်ဴႏိုင္ငံ) ဆီကေန သရဲဇတ္လမ္းေတြကို ဖတ္ျဖစ္တာ၊ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီတုန္းက တာေမြက ကားရဲ႕ အေၾကာင္း၊သူနဲ႕ ဘေက်ာက္တို႕ သရဲဇတ္လမ္းေတြ သိပ္ေရးတယ္၊ အခ်စ္အေၾကာင္းအေရးနည္းတယ္ အဲဒါေၾကာင့္ သေဘာက်တာ။ေမာင္မ်ိဳးကေတာ့ သူ႕ဘ၀ထဲက အေၾကာင္းေတြ ကို ရိုးရိုးေလးနဲ႕ ရယ္စရာေတြေရးတတ္လို႕... ရုပ္တည္ႀကီးနဲ႕ ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းလို႕သူ႕ကို အေတာ္ခင္တယ္၊ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႕ အတြဲညီလြန္းတဲ့ ေမပယ္လ္ ဆိုတဲ့ တစ္ေယက္တို႕ ညီသူအိမ္ ျဖစ္ၿပီးေနာက္မွာ ေပ်ာက္သြားတာ အခုဆိုဘယ္ဆီေနမွန္းမသိေတာ့ဘူး. သတိရေပမယ့္၊ အဆက္အသြယ္ေတာ့ျပတ္သြားပါၿပီ :( ။ စာအုပ္ေကာင္းေတြကို အပင္ပန္းခံ ရွာေဖြၿပီး ရိုက္တင္ေပးတဲ့ မေရႊစင္ကိုေတာ့ လႊတ္ကိုေက်းဇူးတင္သဗ်ာ၊ ဆရာမခင္ခင္ထူးရဲ႕ စာေတြဆို ဒီမွာ၀ယ္ရတာေစ်းႀကီးသေလာက္ မမခ်စ္ခ်စ္ႀကီး ဆီမွာက်ေတာ့ ႀကိဳက္တဲ့အခ်ိန္ သြားဖတ္ယံုပဲ။   ထူးထူး ဆန္းဆန္းေတြတင္တဲ့ ကိုပီတာႀကီး ကိုေတာ့ တရားနဲ႕ပတ္သက္တာေတြ ေမးျမန္းလို႕လည္းရ သတင္းထူးေတြဖတ္ရ...ကိုယ့္ခံယူခ်က္ကလည္း သူ႕သေဘာနဲ႕ တူတာမို႕....။

ကိုမင္းဒင္ရဲ႕ ဆိုက္ကိုေတာ့ ေန႕တိုင္းသြားဖတ္ျဖစ္တယ္.. ကံဆိုးတာက သူ႕စာေတြဖတ္မၿပီးခင္ သူ႕ဆိုက္အဟတ္ခံလိုက္ရေတာ့......။ကိုဆိုစီ ရဲ႕ သူမတူတဲ့ အတြးေတြ ဇတ္လမ္းေတြကိုလည္း အခ်ိန္ေပးၿပီး ဖတ္ျဖစ္တယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း ေပ်ာက္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ ဂ်ဴလိုင္ျဖဴ ... အိမ္ေထာင္က်သြားေတာ့ မေရးေတာ့ဘူးထင္တာပဲ။မ ယြန္း တစ္ေယက္ကေတာ့ အလွအပႀကိဳက္ပံုမ်ား တစ္ခါသြားရင္ သူ႕အိမ္ေလးက တစ္မ်ိဳးလွေနတတ္တာ...အခုေတာ့သူလည္း မေရးေတာ့ဘူးလား မသိပါဘူး။အန္တီၾကည္လို႕ ကၽြန္ေတာ္ေခၚတဲ့ ဒိုင္ယာရီေတြေရးတဲ့ ၾကည္ၾကည္ကေတာ့ ခရီးေတြခ်ည္းလႊတ္ထြက္ေနၿပီး ခရီးသြားပို႕စ္ေတြကို ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေရးတတ္တယ္။သူ႕ကိုေတာ့ လက္လန္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို မဟုတ္မဟုတ္ေတြထင္တာကိုး... :P ...။ ရဲထြန္းေဇာ္ ကေတာ့ အခုေနာက္ပိုင္း ေဖ့ဘြတ္လိုင္းဘက္ေရာက္သြားၿပီ။ ေရးမိေရးရာ အျဖာျဖာ ၿဖိဳးေမာင္နဲ႕ ကိုထြဋ္ တို႕က အစ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္တယ္...ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ဒီလူေတြရဲ႕ မွတ္သားစရာ အေတြ႕အၾကံဳေတြ ၊ ေစတနာနဲ႕ ေရးသားတင္ျပမႈေတြ ဟာ ကိုယ့္အတြက္ ပညာယူစရာေတြ ျဖစ္ေနတာရယ္...။ အဲဒီ လူေတြနဲ႕ ခင္မင္ရင္းႏွီးခြင့္ရတာရယ္ေၾကာင့္ အထီးက်န္မဆန္ပဲ လူေပါင္းဆန္႕လာတယ္လို႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထင္မိလို႕ပါ။

အထက္က ရင္းႏွီးသူေတြတင္မကပဲ  ဟိုးတစ္ေလာက ဗိုင္းရပ္ကိစၥေၾကာင့္ လင့္ခ္ေတြ ျဖဳတ္ရင္း ေပ်ာက္ကုန္တဲ့ လူေတြကို ျပန္မေတြ႕ေတာ့တာ အရမ္းႏွေျမာဖို႕ေကာင္းတယ္။ မွိတ္မိသေလာက္ ေျပာရရင္ေတာ့...  နတ္ဆိုးေလး၊ လင္းေခတ္ဒီႏို၊ ကိုကိုးအိမ္၊ သုခမနမ္းေတာ္...၊ ....၊ ....။ အဲဒီသူေတြရဲ႕ လင့္ခ္ေတြကို ျပန္ရွာေပမယ့္ မေတြ႕ေသးဘူး...။ သိသူမ်ား ေျပာေပးၾကပါကုန္။

ဒီဘေလာ့ဂ္ျမစ္ျပင္က်ယ္ထဲမွာ ျမန္မာဘာသာျဖင့္ ဘေလာ့ဂ္တစ္ေသာင္းေက်ာ္ ရွိပါတယ္..ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေထာင္ျပည့္ေအာင္ မဖတ္ဖူးေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြဟာ သူတို႕သန္ရာ သန္ရာျဖင့္ လူ႕ပတ္၀န္းက်င္ကို အက်ိဳးျပဳၾကတာပါပဲ။ (အက်ိဳးယုတ္ေစသူေတြလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္)။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ေလးစားတယ္...ကိုယ့္၀ါသနာ အေလ်ာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ေစတနာ ေလာက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးလိုလိုဟာ အဖိုးအခ တစ္ျပားမွ မရပါပဲ အခ်ိန္ကုန္ လူပင္ပန္းခံၿပီး ေရးသားေနၾကသူေတြ ဆိုေတာ့ ေလးစားအားက်မိပါသည္။ပို႕စ္နဲ႕ မဆိုင္ပဲ ပုဂိၢဳလ္ေရးေတြကို ပို႕စ္မွာ လာမန္႕ၿပီး ဆဲဆို သမႈ ျပဳၾကသူမ်ားကိုေတာ့ အားႀကီးစိတ္ပ်က္ပါသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာဆို ပို႕စ္နဲ႕တင္ မဟုတ္ပဲ ကြန္မန္႕ေတြေၾကာင့္ ပိုလိုေတာင္ ဖတ္ရတာ အရသာရွိလွပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ပို႕စ္နဲ႕ ဘာမွ မဆိုင္ပဲ ဆဲဆိုေနတဲ့ ဆိုက္ေတြကိုေတာ့ စိတ္ပ်က္မိတာအမွန္။

သည္ ဘေလာ့ဂ္ေဒးကို သတိတရျဖင့္ တဂ္လာေသာ ကိုေအာင္(ပ်ဴႏိုင္ငံ)ကို ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ေရးတာ ေနာက္က်သျဖင့္ အားနာမိပါသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ဆရာဟန္လို ရုပ္ေျဖာင့္ေသာ မင္းသားမဟုတ္သျဖင့္ ဇတ္လမ္းတြဲလည္း မရိုက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ သည္ၾကားထဲ မ်က္လံုးက စပ္ေနသျဖင့္ စားလံုးေပါင္းမ်ားကို ျပန္လည္စစ္ေဆးရန္ အခ်ိန္နည္းလွသျဖင့္၊ ဆရာဟန္ကို ေတာ္ေတာ္ႀကီး သတိရမိေသးသည္။

ကိုပီတာ့ဆီမွာဖတ္မိေတာ့မွ ဘေလာ့ဂ္ေဒးျဖစ္လာပံုေလး သိလို႕ ငါးခုေလာက္မွ် ဆိုေတာ့ မွ်ရမွာေပါ့ေလ။

(1) www.buddhafm.net တရားဓမၼမ်ားကို ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီပတ္လံုး ထုတ္လႊင့္ေပးေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလာ့ဂ္ေလးရဲ႕ ညာဖက္မွာလည္း ခ်ိတ္ထားပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ မိမိ နာယူခ်င္ေသာ တရားေတာ္မ်ားကိုလည္း info@buddhafm.net ကို မိမိစက္ရွိ GTALK တြင္ invited လုပ္ၿပီး ေတာင္းဆိုႏိုင္ပါတယ္။

(2)    http://www.burmaborn.com/ တရားေတာ္ အသံဖိုင္မ်ားကို နာယူႏိုင္သလို ရုင္ျမင္သံၾကားျဖင့္လည္း တိုက္ရိုက္နာယူ ကုသိုလ္ျပဳႏိုင္ပါသည္။

(3)   http://www.minthukha.net/ ႏိုင္ငံေရးကို စိတ္၀င္စားသူမ်ားႏွင့္ ေလ့လာခ်င္သူမ်ားအတြက္ စာအုပ္မ်ားကို ကူးယူႏိုင္ပါသည္။

(4)     http://www.naungmoon.com/ ေန႕စဥ္နဲ႕ အမွ် ေငြေစ်းအတက္အက်။

(5) http://www.sagarwarmyae.info/index.php?option=com_content&view=article&id=2693&Itemid=97 ဆိုက္အေတာ္မ်ားမ်ားက စာအုပ္ေတြကို စုစည္းၿပီး လအလိုက္ တင္သမွ်ကို ေဒါင္းႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးထားတဲ့ စကား၀ါေျမ။

မိုးယံ
4.9.2011 တနဂၤေႏြ
မနက္ ၄ နာရီ ၃၂ မိနစ္။