ေမတၱာ ဆံုးရႈံးသြားသူ ျမန္မာမ်ား အေၾကာင္း

ဒီအေၾကာင္းေတြ မေရးခ်င္၊ မေျပာခ်င္ပါ...။

စင္ကာပူမွာ ျမန္မာ မိန္းကေလးတစ္ဦး တိုက္ေပၚက ခုန္ခ်ေသသြား တဲ့သတင္း Oct-2011 မွာ စင္ကာပူသတင္းစာ၊ ျမန္မာျပည္ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ပါလာတယ္။ အတိက္ကအေၾကာင္းေတြ ျပန္သတိရမိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းၾကံစည္ရသလဲ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ရူးသြတ္တဲ့ စိတ္ေဖါက္သြားလို႔ပါပါ။

အေျခခံအေၾကာင္းေတြၾကည့္ရင္ ေမတၱာဆံုးရႈံးသြားလို႔ပဲ။ မိမိခ်စ္ျမတ္ႏိုးရသူ၊ မိမိအားကိုးရသူ ခ်စ္သူ၊ အိမ္ေထာင္ဖက္၊ သားသမီး၊ ညီအစ္ကို၊မိဘမ်ား ေသဆံုးသြားရင္ ျမင့္မိုလ္ေတာင္ျပိဳလဲသလိုျဖစ္သြားတယ္။ အသက္ရွင္ရတာ ဘာမွေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့ဘူး ခံစားရခ်ိန္မွာ မိမိခံစားခ်က္ကို နားလည္၊ နားေထာင္၊ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္မဲ့သူလဲ မရွိေတာ့ .. ဒီေတာ့ ရူးသြတ္သြားတာေပါ့။

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေတာ့ လူတိုင္းရွိပါတယ္။ ငယ္ရြယ္သူမ်ားက ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ အနည္းဆံုး ဘြဲေလးတခု၊ သို႔မဟုတ္ ၀င္ေငြေကာင္းတဲ့အလုပ္တခု၊ ျမန္မာျပည္က ေပၚပင္၊ အကြက္ေခ်ာင္းေနသူမ်ားအတြက္ စားကြက္ၾကီးၾကီးတခုရဖို႔၊ ထီေပါက္သလို၊ ေငြေတြအမ်ားၾကီးရဖို႔ ... ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကပါတယ္။ အသက္ၾကီးသူမ်ားကေတာ့ ဘုရား၊တရားနဲ႔ ေျဖၾကတယ္။ အခ်ိန္က ေႏွာင္းေနျပီးကိုး။

တခ်ိဳ႔အသက္ၾကီးသူ ျမန္မာမ်ား သူတို႔ကိုယ္ကို သူတို႔ ဦးေတဇ၊ ဦးေဇာ္ေဇာ္တို႔လို ျဖစ္ခ်င္ေနတုန္းပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႔ ႏိုင္ငံေရးစိတ္၀င္စားသူမ်ားလည္း သမၼတဦးသိန္းစိန္၊ လူထုေခါင္းေဆာင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ကို လိုက္ယွဥ္ၾကတယ္။ ငါလဲလူပဲ၊ သူတို႔လဲ လူပဲ၊ သူတို႔ေတာင္ျဖစ္ေသးတာ ငါက ဘာလို႔မျဖစ္ရမွာလဲ ..စိတ္ထဲအားတင္းထားတယ္။

တခ်ိဳ႔ ပိုျပီးရူးသြတ္သူ ျမန္မာလူၾကီးမ်ားကေတာ့ သူ႔မိတ္ေဆြမ်ားကို ပါးစပ္ကထုတ္ေဖၚေျပာတယ္။ စာေရးဆရာမ်ားကေတာ့ အင္တာနက္ေလာကျဖစ္လို႔ သူတို႔ ဘေလာက္ေတြထဲ၊ ၀က္ဆိုက္၊ မဂၢဇင္းေတြထဲ ထည့္ေရးတယ္။ တက္လာတဲ့အစိုးရ ေကာင္းတာလုပ္ေအာင္ဆိုျပီး ႏိုင္ငံျပည္သူမ်ားဘက္က ရပ္တည္ေရးသားသူမ်ားရွိသလို၊ ငါမလုပ္ရရင္ ပတ္မၾကီးေဖါက္မွာပဲဆိုျပီး ေဒၚစု၊ ဦးသိန္းစိန္တို႔ကို ကန္႔ကြက္တယ္ ေအာ္ေနသူမ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါ သူတို႔အခြင့္အေရးပဲ။ ေျပာခြင့္၊ေရးခြင့္ရွိပါတယ္။

ေဆးပညာနဲ႔လူမႈေရးစာတမ္းမ်ားအရ အသက္၄၀ေက်ာ္ရင္ မိမိကုိယ္ကို သတ္ေသေလာက္ေအာင္ မရူးသြတ္ေတာ့ဘူးဆိုပဲ။ သူငယ္မ်ားပဲ သတ္ေသၾကတယ္။ လူငယ္မ်ားပဲ စစ္တိုက္ရဲလို႔ အသက္၂၅ႏွစ္ေက်ာ္ရင္ စစ္သားသစ္မေခၚေတာ့ဘူ။ ရယ္စရာပံုျပင္တခု အသက္၄၀ေက်ာ္ ျမန္မာျပည္စစ္သားစုေဆာင္းေရးမွာ စစ္သားလုပ္မယ္ဆိုျပီးသြားေလွ်ာက္ေတာ့ အသက္ၾကီးလို႔ လက္မခံဘူး။

ဒီလူၾကီးက အရွက္ေျပ ေအာ္ေျပာခဲ့တာကေတာ့ "ငါက စစ္သားေနရာ လာေလွ်ာက္တာမဟုတ္ဘူး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနရာလာေလွ်ာက္တာ..ကြ" .. ဆိုပဲ။ လူၾကီးေတြက ဒီလိုပါပဲ။ တခ်ိဳ႔လဲ ျမန္မာျပည္က အျဖစ္အပ်က္ၾကီးတခု ဥပမာ သံယာ့သပိတ္ၾကီး ျဖစ္လာတာ ငါေနာက္ကြယ္က ဒီလုိလုပ္လိုက္လို႔ကြ နဲ႔ ေျပာျပီး ေက်နပ္ေနသူမ်ားလည္း ရွိပါတယ္။ အဆံုးေျပာရရင္ လူဆိုတာ အားလံုးအရူးေတြခ်ည္းပါပဲ။ ကိုယ္ဇနီး၊သားသမီးမ်ားနဲ႔ ျပသနာၾကီးမ်ားၾကံဳရင္ ခပ္ေပါေပါ၊ ရူႏွမ္းသလို လုပ္ပစ္လိုက္ရင္း ျပသနာကို ပိုၾကီးမလာေအာင္ လုပ္ရတာမ်ိဳးလဲရွိပါတယ္။

ျမန္မာျပည္မွာလည္း အာဏာရွင္စနစ္လိုျဖစ္လာလို႔ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက ၁၀ႏွစ္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္လုပ္ျပီးခ်ိန္ ေအးေအးေဆးေဆး စာပဲေရးေတာ့မယ္။ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကိုေတာ့ သူ႔လူ ဦးတင္ကို လုပ္ခုိင္းတယ္။ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းက အာဏာထက္ျပီး၊ စစ္တပ္နဲ႔မတည့္ေတာ့ သူ႔ကို ဖ.ဆ.ဖ.လ ပါတီဥကၠဌလုပ္ခိုင္းတယ္။ ဒု၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းက လက္ခံေပမဲ့ ကိုၾကီးႏုေျပာတာလက္ခံပါတယ္ လို႔ေျပာခဲ့တယ္။

ဦးႏုလည္း တရား၀င္စာထြက္ျပီး သူ႔ျမိဳ႔ကို ျပန္၊ ေအးေအးပဲေနတယ္။ အာဏာလြဲမႈ အဆင္ေခ်ာျပီ ထင္တုန္း .. ဦးႏုဆီသတင္းေတြေရာက္လာတယ္။ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းက ဦးႏုလုပ္ထားတာေတြကို ျပင္ဆင္ဖို႔လုပ္ေနျပီ ..ဆိုေတာ့ ဦးႏုက ငါ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ျပန္လုပ္တယ္ကြာ ..ဆိုျပီး ရန္ကုန္ျပန္လာတယ္။ ဒီေတာ့ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းက အစ္ကိုၾကီးႏုက လုပ္ဆိုလို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔လုပ္ရတာပဲ။ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ျပန္လုပ္မယ္ဆိုလဲ .. ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာမွေျပာစရာမရွိပါဘူး..လို႔ အစည္းအေ၀းမွာ မ်က္ရည္ရႊဲျပီး ေျပာခဲ့တယ္လို႔ ဦးႏုရဲ့ တာေတစေနသား စာအုပ္မွာ ဖတ္ဖူးပါတယ္။

၀န္ၾကီးခ်ုဳပ္ဦးႏုလည္း အာဏာရွင္လုပ္ခဲ့တာပါပဲ။ ဦးႏုက အဲဒီတုန္းက ကြ်န္ေတာ္ခပ္တည္တည္နဲ႔ မေနပဲ ဦးေက်ာ္ျငိမ္းကို ခါတုိင္းလုပ္သလိုပဲ ..ခပ္ေပါေပါပဲ .. ရယ္စရာလုပ္ပစ္လိုက္ရင္ ဖ.ဆ.ဖ.လ ၂ျခမ္းကြဲျပီး၊ ဦးေန၀င္းအာဏာသိမ္းမႈမ်ိဳး ျဖစ္လာခ်င္မွ ျဖစ္မယ္ ..လို႔ ေရးသားထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပသနာၾကီးလာရင္ ခပ္တည္တည္နဲ႔အႏိုင္ပိုင္းပစ္တာမ်ိဳးထက္ ရူးေပါေပါနဲ႔အႏိုင္ပိုင္းတာမ်ိဳးက တခါတေလ ရံႈးႏိုမ့္သူကို ေျဖသာပါတယ္။

မိမိကုိယ္ကို သတ္ေသသူ လူငယ္မ်ားအေၾကာင္း ျပန္ဆက္ပါမယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ ဘ၀မွာ ငယ္စဥ္က ဘယ္ေတာ့မွ ေဆးရံုကို ပက္လက္နဲ႔မေနေစရဘူး လို႔ ၾကံဳး၀ါးေျပာဆိုခဲ့ဖူးပါတယ္။ သူမ်ားကို လံုး၀ဒုကၡမေပးဘူး။ ပက္လက္ေနျပီး သူမ်ားကို မွွီခို၊ ေငြကုန္ရမဲ့ ဘ၀ေရာက္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသပစ္လိုက္မယ္..လို႔လဲ ခံယူခဲ့ပါတယ္။ အသက္ေတြ ၄၀ေက်ာ္လာခ်ိန္လည္း ဒီစိတ္ထားက မေျပာင္းေသးပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ ေသမတတ္ ေဆးရံုမွာပက္လက္ ခံျပီးတဲ့ေနာက္ပိုင္းမွ စိတ္ေနစိတ္ထားေျပာင္းသြားပါတယ္။

ဒါမွမေျပာင္းလဲေသးရင္ လူငရဲနဲ႔တမလြန္ငရဲ ၂ခုက ကြ်န္ေတာ့ကို ေစာင့္ၾကိဳေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက သားသမိးမေကာင္းရင္ အေမြျပက္ပဲ။ ေျခမမေကာင္းရင္ ေျခမကို ျဖတ္ပစ္ရမယ္ ..ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ မိသားစု၊ အလုပ္အကိုင္မွာ က်င့္သံုးခဲ့တဲ့အတြက္ ဘ၀ေအာင္ျမင္မႈ ရသင့္သေလာက္ မရခဲ့ပါ။ ေနာက္ဆံုး မိမိကုိယ္တိုင္ ပက္လက္နဲ႔ ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ပဲ ေဆးရံုကိုေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အရမ္းေနာင္တရခဲ့ပါတယ္။ ေဆးရံုမေရာက္ခင္ ျမန္မာေဆးခန္းတခုက ျမန္မာဆရာ၀န္တစ္ဦးထံ အရင္ျပၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။ မိမိက်န္းမာခ်ိန္မွာေတာ့ ျမန္မာစကားနဲ႔ ကိုယ့္က်န္းမာေရးအတြက္ ျမန္မာဆရာ၀န္ဆီ ေစ်းၾကီးၾကီးေပးျပီး သြားျပသူမ်ားကို အားေပ်ာ့သူမ်ားလို႔ ေ၀ဖန္ခဲ့ပါတယ္။ စင္ကာပူမွာ ေစ်းခ်ိဳတဲ့ ေပၚလီကလင္းနစ္ (သို႔မဟုတ္) အဂၤလိပ္စကားေျပာေဆးခန္း မ်ားစြာရွိတာပဲ ..လို႔ ေ၀ဖန္ခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ မိမိကိုယ္တိုင္ အၾကီးက်ယ္နာမက်န္းျဖစ္တဲ့အခါ စင္ကာပူက ဆရာ၀န္မ်ား၊ အထူးကုမ်ား၊ အစိုးရေဆးရံုၾကီးမ်ားကို အားကိုးျပီး ေငြကုန္ခံ ျပသခဲ့ပါတယ္။ မသက္သာေတာ့ ျမန္မာဆရာ၀န္ဆီပဲ ေျပးရတယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ျမန္မာလို ကုိယ့္ျပသနာ၊က်န္းမာေရးကို ဆရာ၀န္ဆီ ျမန္မာစကားနဲ႔ပဲ ေျပာျပရေတာ့ စိတ္သက္သာရပါတယ္။ အဲဒီ ျမန္မာဆရာ၀န္ ကြ်န္ေတာ့ကို အားေဆးမ်ားသြင္းပါတယ္။ အျခားတဖက္ ၂ခန္းမွာလည္း ပိုလီေက်ာင္းသူ၂ေယာက္ စာေမးပြဲေျဖဖို႔ အားနည္းတာနဲ႔ အားေဆးသြင္းေနရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္ေန႔ ဒီ ျမန္မာဆရာ၀န္ဆီျပန္လာျပေတာ့ အလႈေငြေကာက္ပါတယ္။

မေန႔က အားေဆးလာသြင္းတဲ့ ပိုလီေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ အိမ္ျပန္သြားျပီး တိုက္ေပၚက ခုန္ခ်ေသသြားျပီး၊ ဆူဆိုက္ဆိုေတာ့ အင္ရႈရင့္အသက္အာမခံမရဘူး။ သူ႔အတြက္ အလႈခံေနတာ ဆိုလို႔ အလႈေငြထည့္လိုက္ရတယ္။

မိတ္ေဆြတဥိး၊ လူငယ္တေယာက္ကေျပာတယ္။ စင္ကာပူမွာ ေပၚလီဒီပလိုမာကို အထင္ၾကီးျပီး၊ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္က တ၀က္တပ်က္ထြက္လာတယ္။ ေပၚလီေက်ာင္းျပီးအလုပ္လုပ္မွပဲ အဆင့္ပိုျမင့္ဖို႔ ဒီဂရီတက္ရမယ္ဆံုးျဖတ္တယ္။ ၾသစေၾတးလွ်ားမွာ ေက်ာင္းေလွ်ာက္ေတာ့ အိုေကတယ္။ ရန္ကုန္က ဖခင္ျဖစ္သူကလဲ အားေပးတယ္။ ရုတ္ရက္ ဖခင္ရန္ကုန္မွ ဆံုးသြားေတာ့ အားကိုးရမဲ့ ျမင့္မိုလ္ေတာင္ၾကီး ျပိဳသြားရွာတယ္။ ဒီေကာင္က အခန္းေဖၚေတြကို ဒါး စားပြဲေပၚစိုက္ထားရင္း ဘုေတာေနတယ္။ အခန္းေဖၚေတြ မေနရဲလို႔ အျပင္ထြက္ေနရတယ္ ..ဆိုတာၾကားရတယ္။

စိတ္ညစ္ျပီး ေသခ်င္တယ္ဆိုပဲ။ ခရစ္ယန္ဓမၼ ဆရာတစ္ေယာက္ကို အကူညီေတာင္းလို႔ ခရစ္ယန္မဟုတ္ေသာ္လည္း ေမတၱာလိုအပ္တာျဖစ္မယ္ဆိုျပီး သြားစကားေျပာတယ္။ လက္ခံေျပာဆိုျပီး တနာရီၾကာတဲ့အခ်ိန္ အျပန္အလွန္ေျပာလို႔ ရင္းႏွီးလာတယ္။ ေနာက္ လူငယ္ကေျပာတယ္။ ဆရာ .. ကြ်န္ေတာ့ ဆရာကို ဖက္ထားခ်င္တယ္။ ဒါမွ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္ေတြ ပိုျပီးျငိမ္းခ်မ္းမယ္လို႔ထင္ပါတယ္ ..ဆိုေတာ့ ဆရာက ..ရပါတယ္ေျပာျပီး ဆရာကို ဖက္ထားတယ္။

ဆရာလည္း အလိုက္သင့္ ကုိယ့္သားလိုသေဘာထားျပီး ျပန္ဖက္ေပးထားတာေပါ့။ ၅မိန္ၾကာတဲ့အခ်ိန္ လူငယ္က ဆရာ ကြ်န္ေတာ္မရေတာ့ဘူး.. ကိုင္ေတာ့မယ္ေနာ္ ဆိုျပီး သူ႔လက္က ဆရာေပါင္ေပၚေရာက္လာလို႔ ခရစ္ယန္ဆရာလဲ အျမန္ျပန္ေျပးလာရတယ္။ ေနာက္မၾကာပါဘူး။ ဒီလူငယ္လဲ တိုက္ေပၚက ခုန္ခ်ေသသြားရွာပါတယ္။

ရံုးမွာလည္း သူငယ္ခ်င္းကိုေအာင္က ဖုန္းဆက္ျပီး သူငယ္ခ်င္းရဲ့သားျဖစ္သူ ၁၉ႏွစ္အရြယ္တစ္ဦး တိုက္ေပၚက ခုန္ခ်ေသသြားတယ္ေျပာျပတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသို္လ္ဆင္း ျမိဳျပအင္ဂ်င္နီယာတဦးရဲ့သားပါ။ မိဘကလည္း စင္ကာပူမွာ အလုပ္ထဲမွာပဲအခ်ိန္ကုန္၊ သားက ကိုယ့္တူ၊သားသမီးမ်ားကို အခ်ိန္မေပးႏိုင္၊ သၾကၤန္အကတိုက္ေနတဲ့ သူ႔ရီးစား ျမန္မာမိန္းကေလးကို နင့္ကိုခဏစကားေျပာဖို႔ေခၚတာ၊ မထြက္ရင္ တိုက္ေပၚက ခုန္ခ်လိုက္မယ္ ေျပာတာ ..မိန္းကေလးက ငါအကတိုက္တာအေရးၾကီးတယ္။

ျပီးမွေျပာၾကတာပဲ။ မေစါင့္ႏိုင္ရင္လဲ ခုန္ခ်ခ်င္ခုန္ခ်ေပါ့ ..ေျပာလိုက္တာ အားလံုးေရွ႔မွာ တကယ္ပဲခုန္ခ် ေသသြားပါတယ္။ ဒီသတင္းၾကားတာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ့သား ၁၉ႏွစ္သား ပိုလီစာေမးပြဲ၀င္ခြင့္မရသူ၊ ရီးစားနဲ႔ျပသနာျဖစ္ေနသူ၊ ေငြရွိမွဘ၀အဆင္ေျပမယ္ထင္သူကို ခ်က္ခ်င္းသတိရတယ္။ ဖုန္းလွမ္းဆက္ေတာ့ သားျဖစ္သူက ဖုန္းကုိင္တယ္။ ေတာ္ေသးတာေပါ့..ငါ့သားအသက္ရွင္ေသးတယ္ ..ဆိုျပီး အလံုးၾကီးက်သြားခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ့္ကိစၥပဲ သတိရ၊ ..ဒီလုိပါပဲ..။

ေသေၾကာင္းၾကံတာေတာင္ လူေတြက အမွတ္တရျဖစ္က်န္ရစ္ ေစခ်င္တယ္။ ဆန္ဖရန္စစၥကို ဂိုးဒင္းဂိတ္တံတားၾကီးေပၚက ခုန္ခ်ေသသူ ႏွစ္စဥ္အမ်ားၾကီးဆိုပဲ။ ဂ်ပန္မွာေတာ့ အျမန္ရထားေရွ႔ ခုန္ခ်ေသၾကတယ္။ စင္ကာပူ ကေတာ့ တိုက္အျမင့္ၾကီးေပၚက ခုန္ခ်ေသၾကတယ္။

အခု ဂ်ပန္လို လူဦးေရတအားက်ပ္လာေတာ့ ရထားလာတုန္း အၾကိတ္ခံခုန္ခ်ေသ သူမ်ား ေပၚလာလို႔ စင္ကာပူရထား ဘူတာေတြမွာ နံရံကာထားတယ္။ ခုန္ခ်ခ်င္ရင္ နံရံေပၚအရင္တက္ျပီမွ ခုန္ခ်ရမွာဆိုေတာ့ နဲနဲခက္သြားတာေပါ့။ ရိုးရာနည္းလမ္းကေတာ့ အိပ္ေဆး၊ အဆိပ္ေသာက္ေသျခင္းပါပဲ။

မိမိကုိယ္ကို သတ္ေသျခင္းဟာ အလြန္ဆိုး၀ါးတဲ့ ရာဇ၀တ္မႈၾကီးျဖစ္သလို၊ အသက္အာမခံလဲမရပါဘူ။ ဘာသာတရားအားျဖင့္လဲ ဗုဒၶဘာသာဆို အပယ္ငရဲကို ဘ၀အဆက္ဆက္ မလြတ္ႏိုင္သလို၊ ခရစ္ယန္မ်ားမွာလည္း ငရဲက်မဲ့လူလို႔ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။ ဘာသာတရားေတြမွာ ဘုရားအတြက္ အေသခံျခင္းဆိုတာ ရွိေပမဲ့ ၊ ဘုရားအတြက္ သူမ်ားကို လိုက္သတ္ျခင္းဟာ ၾကပ္တည္းစြာတာျမစ္ထားပါတယ္။ သို႔ေသာ္ လူဗီဇအရ ေမြးကတည္းက အတိုက္အခိုက္၀ါသနာပါသူလူသားမ်ားကေတာ့ ဘာသာေရးခုတုန္းလုပ္ျပီး တိုက္ခိုက္ေနဦးမွာ ခႏၱာတည္သေရြ႔၊ ကမၻာတည္သေရြ႔ပါ။

အလြန္ဘုရားတရားနဲ႔ေနထိုင္တဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ဦးရွိတယ္။ သူေယာကၡမၾကီးက အေမရိကားကျပန္လာျပီး၊ စင္ကာပူမွာ သူ႔မိသားစုအေပၚအရမ္းစိတ္နာေနခ်ိန္မွာ သားမတ္၊သမီးမ်ားက လိုေလေသးမရွိ စင္ကာပူမွာ ေစာင့္ေလွ်ာက္ပါတယ္။ စိတ္ရူးေပါက္လာခ်ိန္မွာ အသက္၇၀ေက်ာ္အရြယ္က တိုက္ေပၚက ခုန္ခ်ေသသြားလို႔ စိတ္ေကာင္းရွိတဲ့ မိေဆြ (အဖြားၾကီးရဲ့သာမက္) က ဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ဦးအတိုင္း ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းတာလုပ္ေပမဲ့ -၀တ္ေၾကြးရွိေတာ့ သူ႔အိမ္မွ ဒါမ်ိဳးလာျဖစ္ရတယ္.. စိတ္မေကာင္းၾကီးစြာ ရင္ဖြင့္ပါတယ္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ အသက္၄၀ေက်ာ္လာခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘုရားကိုပဲ အားကိုးလာပါတယ္။ ခရစ္ယန္တစ္ဦးျဖစ္ေတာ့ ပံုသက္ေသေကာင္းေကာင္းျပဖို႔ကို ဦးစားေပးပါတယ္။ ကိုယ္မလုပ္ႏိုင္တဲ့အရာကို သူမ်ားကို နားမခ်ခ်င္ပါဘူး။ အေရးၾကိးဆံုးကေတာ့ ေမတၱာတရားပါပဲ။ ဘာသာတိုင္း၊ လူသားတိုင္း ေမတၱာလိုခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္လဲ ေမတၱာျပခ်င္ပါတယ္။

ေမတၱာတရားကို ေျပာရံုနဲ႔ မရပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ စတင္ျပသ၊ လက္ေတြ႔က်င့္သံုးမွျဖစ္မယ္ဆိုေတာ့ ကိုယ့္သားသမီး၊ ဇနီးသည္နဲ႔ ေမတၱာကို လက္ေတြ႔က်င့္သံုးဖို႔ ၾကိဳးစားပါတယ္။ တကယ္မလြယ္လွပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ အရင္က အိမ္ေထာင္ဦးစီး၊ ငါက အဓိကေငြရွာသူပဲ ဆိုတဲ့ ငါ အာဏာရွင္စိတ္ထားကို ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္လက္ေအာက္က ၾကီးျပင္းလာတဲ့ ကြ်န္ေတာ့ရဲ့ အားနည္းခ်က္ပဲ။ မိဘ၊ခင္ပြန္း။သားသမီးမ်ားကိုေတာင္ ေမတၱာျပဖို႔ မလြယ္ေပမဲ့ တေျဖးေျဖးေတာ့ သာ၍ျမင့္ေသာေနရာကို ေရာက္လာမွာပါ။

ဓမၼဆရာတစ္ဦး ဆရာစံတိုးက ေျပာတယ္။ လူမွာ ဗီဇဆိုတဲ့ အတၱစိတ္ရွိတယ္။ အဲဒီစိတ္ဟာ တခါတခါ လြတ္ထြက္လာရင္ စကၠန္႔ပိုင္းအတြင္း ဆဲဆို၊ အျပစ္တင္မႈ၊ ရိုက္ႏွက္ထိုးၾကိတ္မႈ၊ ကားတိုက္မႈ၊ ေနာက္ဆံုး လူသတ္မႈေတြ ျဖစ္သြား တတ္တယ္။ ရာဇ၀တ္မႈအမ်ားစုဟာ တဒဂၤ ေဒါသစိတ္နဲ႔ဆံုးျဖက္လုပ္ကိုင္မႈေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာစံတိုးက တရားေဟာေတာ့ အသက္၇၀ေက်ာ္ လူၾကီးက အိမ္း.. လူငယ္ေတြေတာ့ ေဒါသစိတ္ရွိမွာပဲ၊ ငါကေတာ့ အသက္ၾကီးျပီဆိုေတာ့ ေဒါသစိတ္မရွိေတာ့ပါဘူး.. လို႔ တရားပြဲမွာ ေျပာေတယ္။ ဆရာစံတိုးက အသက္ၾကီးလဲ ေဒါသစိတ္ရွိပါတယ္..

ျပန္ေျပာတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ရွိတယ္၊ မရိွဘူး ၃၊ ၄ခါေလာက္ ျငင္းခုန္ရာက လူၾကီးေဒါသနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုလာတယ္။ ဒီေတာ့မွ ဆရာစံတိုးက ကဲ ဦးေလး..ေဒါသျဖစ္လာျပီးမဟုတ္လား.. ရွိပါတယ္.. ဆိုေနမွပဲလို႔ ေျပာေတာ့ အဖိုးၾကီးက ေဒါသနဲ႔ မင္းကငါ့ကိုေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္တာကိုး... လို႔ေျပာရင္း စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ အရွက္ေျပေျပာလိုက္ေသးတယ္ ... ေနာက္ဆို ငါ့ကိုေဒါသထြက္ေအာင္တိုင္း ေဒါသမထြက္ေတာ့ပါဘူး.. ဆိုပဲ။

စိတ္ေနစိတ္ထား ေျပာင္းလဲဖို႔ ျမန္မာျပည္မွာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းၾကီးေတြနဲ႔၊ အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္မ်ား ေမတၱာစိတ္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံသား စစ္မွန္တဲ့မ်ိဳးခ်စ္စိတ္နဲ႔ ၾကိဳးစား၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေနပါတယ္။ သူတို႔ကိုလည္း ေ၀ဖန္ႏိုင္ပါတယ္။

ေဒါသစိတ္၊ နာက်ည္းစိတ္၊ မနာလိုစိတ္မ်ား မထားဖို႔ ေျပာခ်င္ေပမဲ့၊ ေဆးလိပ္လက္ၾကားကမခ်ပဲ ..ငါ့တူ၊ ေဆးလိပ္မေသာက္နဲ႔၊မေကာင္းဘူးကြ၊ ငါကေတာ့ရွိပါေစ....ဆိုျပီး မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ Action Speaks Louder than Word .. အဂၤလိပ္ဆိုစကားအတိုင္း ကိုယ္တိုင္ပဲ အက်င့္စရိုတ္၊ စိတ္ေနစိတ္ထား ေျပာင္းဖို႔ လုပ္ရပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ့မိသားစု အိမ္ေထာင္ အတြင္းမွာပဲ စိတ္ေနစိတ္ထား စတင္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔၊ ေမတၱာတရားကို ဘယ္လိုက်င့္သံုးရမလဲ။

ေဇာ္ေအာင္ (မံုရြာ)
၂၃-ေအာက္တိုဘာ-၂၀၁၁

Source by :http://myanmarinsingapore.com/