ေသခ်ာဖတ္ၾကည့္ေပးပါ။ ထင္ျမင္ခ်က္လည္း ေရးခဲ့ေပးပါ

ဦးဇင္းဆီသုိ႔ Forward ေမးလ္တစ္ခုေရာက္လာလုိ႔ ဖတ္ၾကည့္လုိက္ပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ေအာက္ဆံုးမွာေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းေလးေတြကုိေျဖေပးဖုိ႔ စဥ္းစားေနမိပါတယ္။ အဲဒီလုိ မိမိထင္ရာ ေျဖလုိက္ရင္လည္း တျခားသူေတြရဲ႕ အျမင္ကုိ မရဘဲျဖစ္မွာဆုိးလုိ႔ မိမိထင္ျမင္ခ်က္ကုိ မေရးေသးဘဲ စာဖတ္သူပရိသတ္မ်ားရဲ႕ ဗဟုသုတ၊ အႀကံဉာဏ္ကုိလည္း လုိခ်င္ေသးတာမုိ႔ အရင္ဦးဆံုး ေမးလ္ထဲေရာက္လာတဲ့အတုိင္း တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ေသခ်ာဖတ္ၿပီး ထင္ျမင္ခ်က္ေလးေတြ ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ေပးၾကဖုိ႔လည္း အႏႈးအညြတ္ေတာင္းပန္းပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ဆုိဒ္မွာ ထင္ျမင္ခ်က္မေပးခ်င္ဘူးဆုိရင္လည္း ဦးဇင္းေမးလ္ Sanninaymin@gmail.com မွာ ေမးလ္ပုိ႔လုိ႔ ရပါတယ္။ ဒီထင္ျမင္ခ်က္ေပးျခင္းသည္ သင့္ရဲ႕လူ႔ဘ၀ရလာတဲ့ ဘ၀ခံယူခ်က္ ဘယ္လုိရွိသလဲဆုိတာ ေဖာ္ျပေပးမယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။ မေပးရင္ေတာ့ လူ႔ဘ၀ရဲ႕ခံယူခ်က္ မရွိလုိ႔ပဲ ေနမွာေပါ့ေနာ္။ Forward ေမးလ္ထဲ ေရာက္လာတဲ့ စာေလးကေတာ့ ဒီတုိင္းေလးပါပဲ။

ဦးတိႆလို႔ဆိုရင္ အဲသည္နယ္တစ္၀ိုက္မွာ မသိသူရွားပါတယ္။ ဘာလို႔လည္းဆို ေတာ့ ဦးတိႆက အေဟာအေျပာသိပ္ေကာင္းေတာ့ အလွဴပြဲအတန္းပြဲတိုင္းလိုလို သူခ်ည္းတရားေဟာေနရတာကိုး။ ေနာက္ျပီး ဦးတိႆက ဓမၼာစရိယဘြဲ႔ရပုဂၢိဳလ္ဆိုေတာ့ မႏၱေလးက နာမည္ၾကီးစာသင္တိုက္ၾကီးတစ္တိုက္မွာ စာခ်ဆရာေတာ္လည္း လုပ္ေနပါတယ္။

အဲဒီဂုဏ္ပုဒ္ေတြနဲ႔အညီ ဦးတိႆကလည္း အေနအထိုင္မွန္တယ္။ စကားေျပာနည္းတယ္။ ရိုးသားတယ္၊ ပြင့္လင္းမႈရွိတယ္၊ ရပ္ရြာကိစၥမွန္သမွ်ကိုလည္း ေရွ႕တန္းကေနတက္တက္ၾကြၾကြကူညီေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ရပ္ရြာကလည္း ဦးတိႆကို ၾကည္ညိဳၾကတယ္။ ေလးစားၾကတယ္၊ ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသၾကတယ္။

အေၾကာင္းကိစၥတစ္ခုခုရွိလို႔ ဦးတိႆရြာကိုျပန္ခဲ့ျပီဆိုရင္ မွန္မွန္ကန္ကန္ရွိၾကတဲ့ သူေတြက ဦးတိႆကို ခရီးဦးၾကိဳဆိုျပဳၾကတယ္။ မမွန္မကန္နဲ႔ေသာက္ေသာက္စားစား မူးယစ္သမားေတြကေတာ့ ေၾကာက္လန္႔ျပီး ေျပးကုန္ၾကတယ္။ အဲဒီေလာက္အထိ ဦးတိႆက အရွိန္အ၀ါၾကီးမားလြန္းလွပါတယ္။

ဦးတိႆမွာ ေမြးခ်င္းငါးေယာက္ရွိပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ဦးတိႆက ဒုတိယေျမာက္ သားရတနာပဲျဖစ္ပါတယ္။ အစ္ကိုအၾကီးဆံုးနဲ႔ ဦးတိႆေအာက္ႏွစ္ေယာက္က ၾကင္ယာကိုယ္စီနဲ႔တစ္အိုး တစ္အိမ္စီနဲ႔ ျဖစ္ေနၾကပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ အသက္ အငယ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ မိသဲစုကေတာ့ အိမ္ေထာင္မျပဳေသးပဲ မိဘေတြနဲ႔အတူေနပါတယ္။ ဦးတိႆမွာ အငယ္ဆံုးလည္းျဖစ္ အိမ္ေထာင္ကလည္းမျပဳေသး၊ ေနာက္ျပီးမိဘေတြနဲ႔ အတူေနတဲ့ မိသဲစုေလးကို ဂရုတစိုက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ပညာေရးဘက္မွာဆိုရင္လည္း သူမ်ားထက္ေအာက္တန္းမက်ရေအာင္္ တကၠသိုလ္ဘြဲ႔ရတဲ့အထိ ဦးတိႆကပဲ ခ်ီးျမွင့္ ေထာက္ပံ့ေပးခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္အနွံ႔ မိဘေတြကိုဘုရားဖူးပို႔ျပီဆိုရင္လည္း မိသဲစုက ေနာက္ကေနထပ္ၾကပ္မကြာ ပါျပီးသားပါပဲ။

ဦးတိႆကလည္း မိသဲစုအေပၚ ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္သလို မိသဲစုကလည္း အစ္ကိုျဖစ္တဲ့ ဦးတိႆအေပၚ ဂရုတစိုက္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဦးတိႆ မႏၱေလးကေန အေၾကာင္းကိစၥနဲ႔ရပ္ရြာကို ေရာက္လာျပီဆိုရင္လည္း မိသဲစုကပဲ ဆြမ္းကြမ္းေ၀ယ်ာ၀စၥေတြကို တာ၀န္ယူျပီး ခ်က္ျပဳတ္ဆက္ကပ္ေပးပါ တယ္။ သကၤန္းဆိုရင္လည္း ဖြတ္ေလွ်ာ္ျပီး မီးပူတိုက္ေပးရ၊ ဦးတိႆၾကိဳက္တတ္တဲ့ ဆြမ္းေဘာဇဥ္ကိုလည္း မရိုးေအာင္ ခ်က္ျပဳတ္ေပးလိုက္ရနဲ႔ မိသဲစုမွာလည္း အစ္ကိုဦးဇင္းအတြက္ ေမာတယ္ပန္းတယ္လို႔ မရွိပါဘူး။ အဲဒီလို ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ ေက်းဇူးေတြျပဳျပီး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ၾကင္ၾကင္နာနာ ေနထိုင္ၾကတာကိုပဲ ပတ္၀န္းက်င္က ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ယူေနၾကပါတယ္။ အားက်မက္ေမာေနၾကတဲ့ သူေတြလည္းရွိၾကေလရဲ႕။

ဦးတိႆရဲ႕ ေမြးရပ္ဇာတိကေလးက ျမိဳ႕နဲ႔အလွမ္းမေ၀းေလေတာ့ ျမိဳ႕ေပၚက ကုန္စိမ္းသည္ေတြ၊ ကုန္ေျခာက္သည္ေတြ၊ ေနာက္အသားငါးသည္ေတြဟာ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း လိုလို လာေရာက္ ေရာင္းခ်ေနၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕က်ျပန္ေတာ့လည္း ရြာထဲကပဲေတြ၊ ႏွမ္းေတြ၊ စပါးေတြ၊ ၾကက္ဘဲစတဲ့ တိရစၦာန္ေတြကို ၀ယ္ယူျပီး ျမိဳ႕ေပၚကို ေရာင္းခ်ေနၾကတဲ့ ကုန္သည္ေယာင္ေယာင္၊ ပြဲစားေယာင္ေယာင္ ေတြလည္း ရွိေနၾကပါတယ္။

အဲဒီအထဲမွာ ျမိဳ႕ေပၚက အမဲသားေတြကို ရြာထဲကိုလာေရာင္း၊ ရြာထဲက သားသတ္ႏြားေတြကို ျမိဳ႕ေပၚမွာတက္ေရာင္းေနတဲ့ ယာကြတ္ဆိုတဲ့ လူလည္းပါပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးေတြဟာ ဧည့္သည္လာရင္ ၀မ္းသာၾကသလို ဧည့္သည္ျပန္ရင္ လည္း လြမ္းတတ္ၾကတဲ့အေလ့အထဟာ အခုခ်ိန္ထိ အရိုးစြဲေနၾကတုန္းပါပဲ။ ေနာက္ျပီး ရိုးသားျဖဴစင္လွတဲ့ ေတာသူေတာင္သားေတြဟာ ဧည့္သည္ဆိုရင္ လူမ်ဳိးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ မရွိရွိရာကရွာၾကံျပီး ဧည့္ခံတတ္ၾကပါတယ္။

အဲဒီအထဲမွာ ဦးတိႆရဲ႕ ခမည္းေတာ္ဦးလြန္းၾကြယ္နဲ႔မယ္ေတာ္ေဒၚခင္မိုးတို႔လည္း ပါပါတယ္။ ဦးလြန္းၾကြယ္+ေဒၚခင္မိုးတို႔ဟာ ျမိဳ႕ေပၚက အမဲအသားအေရာင္းအ၀ယ္ လုပ္ေနတဲ့ ယာကြတ္ဆိုတဲ့ လူနဲ႔လည္း ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ေနၾကပါတယ္။ သူတို႔ျမိဳ႕ကို သြားရင္လည္း ယာကြတ္ကေက်ျပြန္ေအာင္ ဧည့္ခံတတ္ၾကသလို ကိုယ့္ဆီလာရင္လည္း ဧည့္၀တ္မပ်က္ေစရပါဘူး။

ယာကြတ္ကလည္းဦးလြန္းၾကြယ္ၾကိဳက္တတ္တဲ့ အမဲေျခာက္၊ အမဲအူ၊ အမဲသဲစတဲ့ ေကာင္းေပ့ဆိုတဲ့ အသားေတြကို ပို႔ေပးသလို ဦးလြန္းၾကြယ္+ေဒၚခင္မိုးတို႔ကလည္း သူတို႔ ယာကထြက္တဲ့ သစ္သီး၀လံေတြကို လူၾကံဳနဲ႔တစ္လွည့္၊ သမီးနဲ႔တစ္ဖံု ပို႔ခိုင္းခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ပညာတတ္ဘြဲ႔ရလည္းျဖစ္၊ တစ္ရြာလံုးမွာ အေခ်ာဆံုးအလွဆံုးလည္းျဖစ္၊ ေနာက္ျပီး ဦးတိႆရဲ႕အရွိန္အ၀ါေၾကာင့္ ဘယ္လူပ်ဳိကာလသားကမွ ေမာ္မၾကည့္ရဲတဲ့ မိသဲစုေလးဟာ သားသတ္ႏြားသတ္တဲ့ ယာကြတ္နဲ႔အေတာ္ပင္ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ေနၾကပါတယ္။ ဦးလြန္းၾကြယ္+ေဒၚခင္မိုးတို႔က လည္း အမဲသားမ်က္ႏွာေၾကာင့္ ယာကြတ္နဲ႔သမီးတို႔ရဲ႕ ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္မႈကို တားျမစ္ပိတ္ပင္ဖို႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့ပါ တယ္။

က်ားဆိုတဲ့သတၱ၀ါဟာ သားေကာင္ကိုေတြ႔တဲ့အခါ သနားတယ္ဆိုတာ မရွိသလို သူ႔ရဲ႕စက္ကြင္းထဲကို ေရာက္လာတဲ့အခါမွာလည္း အလြတ္ေပးတယ္ဆိုတာလည္း မရွိပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ ဦးတိႆရဲ႕ အသည္းႏွလံုးေတြနဲ႔ စုပံုျပီး ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ မိသဲစုဆုိတဲ့ ယုန္သူငယ္မေလးဟာ သားသတ္ယာကြတ္ဆိုတဲ့ က်ားေရွ႕မွာ ေမွာက္လ်က္လဲသလိုမ်ဳိး ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

ဒီအေၾကာင္းကို မႏၱေလးျမိဳ႕ေပၚမွာ စာခ်ဘုန္းၾကီးအျဖစ္ သတင္းလည္းၾကီး၊ တရားေဟာဘက္မွာလည္း ထူးခၽြန္လွတဲ့ ဦးတိႆခမ်ာ ဘယ္လိုမွမသိရွာခဲ့ပါဘူး။ ဦးလြန္းၾကြယ္+ေဒၚခင္မိုးတို႔ရဲ႕ ျပဳမူပံုေတြကို ရပ္ထဲရြာထဲက မ်က္စိစပါးေမႊးစူးေနၾကတဲ့ ရြာသူရြာသားေတြကလည္း မ်က္ႏွာေတာင္ ေကာင္းေကာင္း ေမာ္မဖူးရဲၾကတဲ့ ဦးတိႆၾကီးကို ဘယ္သူမွလည္း မေလွ်ာက္ရဲၾကသလို ေလွ်ာက္ဖို႔ရာမွာလည္း အခြင့္မၾကံဳခဲ့ၾကပါဘူး။

ဦးလြန္းၾကြယ္နဲ႔ေဒၚခင္မိုးတို႔ကလည္း သားသတ္သမားယာကြတ္နဲ႔ သမီးျဖစ္သူ မိသဲစုတို႔ရဲ႕ အေျခအေနကို တကယ္ပဲမသိေရာ့ေလသလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အမဲသား မ်က္ႏွာေၾကာင့္ သိသိၾကီးနဲ႔ လႊတ္ေပးထားသလားဆိုတာ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားျပီး အမုန္းခံရမယ့္အေျခအေနဆိုေတာ့ ဘယ္သူမ မေမးျမန္းၾကပါဘူး။ ဒီလိုအေၾကာင္းအက်ဳိးေတြေၾကာင့္ ယာကြတ္နဲ႔မိသဲစုတို႔ရဲ႕သံေယာဇဥ္ေႏွာင္ၾကိဳးဟာ ပိုလို႔ပင္ ခ်ည္မိလ်က္သား ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။

တစ္ေန႔မွာ ဦးလြန္းၾကြယ္နဲ႔ေဒၚခင္မိုးတို႔ဟာ သူ႔ရဲ႕သမီးေခ်ာေခ်ာလွလွေလး မိသဲစုကို သားသတ္သမားထံ ေပၚဦးေပၚဖ်ားျဖစ္တဲ့ ပဲဆီႏွင့္ျခံကထြက္တဲ့ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ရန္ ျမိဳ႕ကိုတစ္ေယာက္တည္း လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ သမီးျဖစ္သူဟာ ျမိဳ႕ကို တစ္ေခါက္ေခါက္သြားရင္ အနည္းဆံုး ႏွစ္ညအိပ္ သံုးညအိပ္ ၾကာတတ္ပါတယ္။

အခုလည္းပဲ မိသဲစုသြားတာဟာ ႏွစ္ညအိပ္သံုးရက္ရွိျပီမို႔ သမီးျပန္လာမယ့္ လာလမ္းကိုသာ မွန္းေမွ်ာ္လို႔ ေစာင့္ၾကိဳေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သမီးကေတာ့ ျပန္မလာပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕ကိုယ္စား “ ေဖေဖနဲ႔ေမေမ သမီး ယာကြတ္နဲ႔လက္ထပ္လိုက္ပါျပီ။ သမီးကိုခြင့္လႊတ္ပါ“ဆိုတဲ့ လူၾကံဳနဲ႔ပို႔လိုက္တဲ့ စာလႊာေလးပဲ ျပန္လာပါေတာ့တယ္။

ဒီအေၾကာင္းကို ၾကားသိသြားတဲ့ ဦးတိႆလည္း မႏၱေလးကေနရြာကို ကပ်ာကယာနဲ႔ ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ ရြာျပန္ေရာက္ေတာ့အသည္းပံုျပီးခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ ညီမရဲ႕ကေယာက်္ားက လူမ်ဳိးျခား၊ ဘာသာျခားျဖစ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ အသံလည္းၾကားေရာ ယမ္းပံုမီးက်သလို အျပင္းအထန္ေပါက္ကြဲေတာ့တာပါပဲ။ ပိုျပီးဆိုးတာက မိသဲစုေလးရဲ႕ ေယာက်္ားက လူပ်ဳိလူလြတ္မဟုတ္ဘဲ သားသမီးငါးေယာက္အေဖ ျဖစ္ေနပါသတဲ့။

ဒါေပမယ့္ မိသဲစုခမ်ာ လွပတဲ့အပ်ဳိရည္ နဂိုလို ျပန္မျဖစ္လာတာကတစ္ေၾကာင္း "ေပါက္တဲ့နဖူး မထူးဘူး“ဆိုျပီး ျဖစ္ရတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ေနာက္ျပီး မိဘညီ္ကိုေမာင္ႏွမ ၾကားမွာ မ်က္ႏွာမလွ အရွက္ရတာကတစ္ေၾကာင္းဆိုေတာ့ အဲဒီလူမ်ဳိးျခား ဘာသာျခားရဲ႕မယားငယ္အျဖစ္နဲ႔ပဲ စံုးစံုးျမွဳပ္သြားရပါတယ္။ အခုဆိုရင္ မိသဲစုမွာ သားသမီးေတြေတာင္ရေနပါျပီ။ သားသမီးေတြအားလံုး ဗုဒၶဘာသာ၀င္မဟုတ္ၾကသလို မိသဲစုကိုယ္တိုင္ကလည္း ဘာသာေျပာင္းေပးလိုက္ရတဲ့အထိျဖစ္သြားပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္းၾကားသိရတာက မိမိကို ပညာလည္းသင္ေပး၊ အစ္ကိုအရင္းလည္း ျဖစ္တဲ့ ဦးတိႆၾကီးကိုေတာင္ ရွိခိုးဦးခ်ခိုင္းလို႔ မရေတာ့ပါဘူးတဲ့။ ဒီအေၾကာင္းေလးဟာ “ေျပာမယံု ၾကံဳမွသိ“ ဆိုတာမ်ဳိးလို မၾကံဳဖူးပဲနဲ႔ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူမွ ယံုနိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီအေၾကာင္းဟာလည္း လုပ္ၾကံျပီးေရးထားတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အထက္အညာရြာတစ္ရြာမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန ္အေၾကာင္းေလးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး အိမ္ေထာင္ျပဳတာ စည္းကမ္းမရွိတဲ့ မိသဲစုကိုပဲ အျပစ္တင္ရမလား။ ဒါမွမဟုတ္ အမ်ဳိးသားေရးနဲ႔ပတ္သက္ျပီး သြန္သင္ဆံုးမမႈ ပ်က္ကြက္ခဲ့တဲ့ ဦးတိႆၾကီးကိုပဲ အျပစ္တင္ရမလား ။ ေနာက္ျပီး သားသမီးကို ဆိုဆံုးမမႈမျပဳပဲ လမ္းမွားေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးတဲ့ မိဘေတြျဖစ္တဲ့ ဦးလြန္းၾကြယ္နဲ႔ေဒၚခင္မိုးတို႔ကိုပဲ အျပစ္တင္ရမလား စဥ္းစားစရာျဖစ္ပါတယ္။

မိမိက ဘာသာေရး၊ လူမႈေရးနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေရွ႕တန္းကေန ဦးေဆာင္ဦးရြက္ ရွိေနေပမယ့္ အမ်ဳိးသားေရးဘက္မွာေတာ့ တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ် သြန္သင္ဆံုးမမႈမရွိခဲ့တဲ့အတြက္ အခုလို "အိတ္ေပါက္နဲ႔ဖားေကာက္္ "သလိုမ်ဳိး ျဖစ္သြားရတာျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ျပီး ငါ့ညီမ၊ ငါ့ေဆြမ်ဳိး၊ ငါ့အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာ ဒီလိုလူမ်ဳိးျခား၊ ဘာသာျခားနဲ႔ဘယ္ေတာ့မွ မညားေလာက္ပါဘူးဆိုျပီး အႏၱရာယ္ကို အထင္ေသးခဲ့တာေတြလည္း ပါပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနဲ႔ “အိတ္ေပါက္နဲ႔ဖားေကာက္“သလိုမ်ဳိး မျဖစ္ရေအာင္ ကိုယ္နဲ႔နီးစပ္ရာ အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ အမ်ဳိးသားေရးသတိ၊ ဘာသာေရးအသိအျမင္ေတြ ျပန္႔ပြားေအာင္ နိုးနိုးၾကားၾကားေလးေတာ့ ရွိေနေစခ်င္ပါတယ္။

က်မ္းညႊန္း-အရွင္ပေညာဘာသ (ဖိုးပေညာ-သပိတ္က်င္း)

သွ်မ္းသွ်မ္းေတာက္ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ ဒါရိုက္တာႀကီးက လမ္းေဘးမွာ ဘ၀ကစုတ္ျပတ္ေနတဲ့ ဘာသာျခား ေကာင္မေလးကို ကယ္တင္ေပးရင္း သံေယာဇဥ္ေတြ တြယ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႕မွာ လူရာသြင္းဖို႕ အတြက္ လက္ထပ္ဖို႕ ေကာင္မေလးကိုေျပာေတာ့ ဘာသာျခားေကာင္မေလးက သူ႕ဘာသာထဲမ၀င္ႏိုင္ရင္ ရွင့္ကို လက္မခံဘူးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ေနတာကေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳး ဗုဒၶသာသနာ၀င္ေတြဟာ အျခားေသာ ဘာသာ၀င္ေတြေလာက္ ခံယူခ်က္မျပင္းထန္ၾကပါဘူး။ ေငြေၾကးနဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈ အနည္းငယ္ေလာက္အတြက္ သံသရာနဲ႕ ရင္းရဲၾကတာကိုလည္း အံ့ၾသမဆံုး ျဖစ္မိပါတယ္။အခ်ိဳ႕က်ေတာ့လဲ အသက္နဲ႕ရင္းၿပီးကို ခံယူခ်က္ျပင္းထန္တာကို ကိုယ္ေတြ႕ၾကံဳဖူးပါရဲ႕ ။ လူဦးေရ သန္းငါးဆယ္ေက်ာ္နဲ႕ ယွဥ္လိုက္ရင္ေတာ့ (မတန္မရာ လိုက္တုၿပီး နမူနာေပးရရင္) ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ရဲ႕ လက္သဲခြံေပၚက ေျမမႈန္႕ေလးေတြနဲ႕ မဟာပထ၀ီ ေျမႀကီးနဲ႕ ကြာသေလာက္ ျဖစ္ေနတာကို ရင္နာမဆံုးလို႕။