ကတံုးေပၚထိပ္ကြက္

ညအလုပ္ဆင္းျပန္လာတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေနာက္မွာ လူတစ္ေယာက္ ကပ္ပါလာတယ္။
ဒါကို ေကာင္မေလးက သတိထားမိျပီး လန္႔ေနမိတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ အျပန္လမ္းမွာ
သခၤ်ဳိင္းတစ္ခု ျဖတ္ရတယ္။
ေကာင္မေလးက ျဖတ္ထိုးဥာဏ္သံုးျပီး ဂူတစ္ခုေရွ႕ရပ္လိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္
ဂူကိုလက္နဲ႔ပုတ္ျပီး
“အေဖ.. အေဖ.. သမီးျပန္လာျပီ တံခါးဖြင့္ေပးအုန္း” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။

ေနာက္မွာကပ္ပါလာတဲ့ လူက ေကာင္မေလး စကားေၾကာင့္ ေၾကာက္လန္႔ျပီး
ထြက္ေျပးသြားခဲ့တယ္။


ထြက္ေျပးသြားတဲ့လူကို ၾကည့္ျပီး ေကာင္မေလး ရယ္မိတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ
ဂူေနာက္ကေန အသံတစ္သံ ထြက္လာတယ္။
“သမီးကလဲ.. ေသာ့ယူသြားဖို႔ ေမ့ခဲ့ျပန္ျပီလား!”
အသံေၾကာင့္ ေကာင္မေလး ဂူေရွ႕ကေန ထြက္ေျပးခဲ့ရတယ္။


ေကာင္မေလး ထြက္ေျပးသြားျပီးေနာက္ ဂူေနာက္ကေန ဂူေဖာက္ထြင္းတဲ့
သူခိုးတစ္ေယာက္ ထြက္လာတယ္။
သူခိုးက “ငါ့အလုပ္ကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးတဲ့ လူေတြ မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္
ေျခာက္ပစ္ရမယ္” ဆိုျပီး ရယ္ေနခဲ့တယ္။


သူခိုးရယ္လို႔ မျပီးခင္ သူနဲ႔မလွမ္းမကမ္းမွာ မွတ္တိုင္ကိုင္ျပီး ရပ္ေနတဲ့
အဘိုးအိုတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔လိုက္တယ္။
သူခိုးက “အဘိုးၾကီး.. ခင္ဗ်ား ဘာလုပ္ေနတာလဲ” လို႔ ေမးေတာ့ အဘိုးအိုက
“ေတာက္.. ဒီလူေတြ ငါ့နာမည္ကို မွားေအာင္ေရးၾကတယ္ကြာ” လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
အဘိုးအို စကားကိုၾကားျပီး သူခိုးထြက္ေျပးသြားခဲ့တယ္။

ထြက္ေျပးသြားတဲ့ သူခိုးကိုၾကည့္ျပီး အဘိုးအို တဟားဟားနဲ႔ ရယ္ေနခဲ့တယ္။
အဘိုးအိုက “ငါ့ စားက်က္ကို လုခ်င္တဲ့ေကာင္ မွတ္ေလာက္ေအာင္ ဆံုးမရမယ္”
လို႔ ေရရြတ္လိုက္တယ္။

အဘိုးအို ရြတ္သံမဆံုးခင္မွာ လက္ထဲကသံတူရြင္း မေတာ္တဆ ျပဳတ္က်သြားတယ္။
တူရြင္းကို အဘိုးအို ကုန္းေကာက္ဖို႔ ခါးညႊတ္လိုက္ေတာ့ ခ်ဳံထဲကေန လက္တစ္ဖက္နဲ႔အတူ
“ဘယ္ကေကာင္လဲကြ.. ငါမွတ္တိုင္ကို ေလွ်ာက္ဖ်က္ေနတာ” ဆိုတဲ့ အသံအသံ ထြက္လာတယ္။

အဘိုးအို ေၾကာက္လန္႔တၾကား ထြက္ေျပးသြားခဲ့ရတယ္။

အဘိုးအို ထြက္ေျပးျပီးေနာက္ သံတိုသံစေကာက္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ခ်ဳံထဲကေန
ထြက္လာတယ္။ အဲဒီလူက ေျမေပၚက်ေနတဲ့ သံတူရြင္းကိုေကာက္ျပီး “သံတူရြင္းရလည္း
မဆိုးပါဘူး" ဆိုျပီး ထျပန္သြားတယ္..

အဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ..အဲ့အျဖစ္အပ်က္ေ

တြကို ဖတ္လုိက္ရတဲ့ ရုပ္ဆုိးဆုိးနဲ႔ သရဲက
ျပံဳးေနေလသတဲ့..:P

အေျခအေနအရပ္ရပ္နဲ႕အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ေလာကကို ခဏေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကင္းကြာသြားပါတယ္။မိုးႀကိဳးပစ္ခံရၿပီးေနာက္ (လူမဟုတ္ဘူး အင္တာနက္သြယ္တဲ့ Router ကို) စက္ေတြကလည္း တစ္လံုးၿပီး တစ္လံုးပ်က္၊ တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ ကလိၿပီး မရတဲ့ အဆံုးေဆးရံုပို႕တယ္။ျဖတ္ေတာက္ၿပီးအသစ္လဲတယ္။ ဒီတစ္လံုးေကာင္းသြားေတာ့ ေနာက္တစ္လံုးက ပ်က္ျပန္ေလေရာ။ဒါနဲ႕ပဲ လူလည္း လံုးလည္ခ်ပ္ျပားလိုက္ေနေတာ့တာပဲ။ “ ဒုကၡဆိုတာ အေပါင္းအေဖၚနဲ႕ လာတတ္တယ္” ဆိုတဲ့ စကားႀကီးကို ဘ၀နဲ႕ ရင္းၿပီးခံလိုက္ရတာပဲ။ စက္ေတြပ်က္ေတာ့ အလုပ္ေတြကပံုေန စက္ေတြေကာင္းေတာ့ အပ်င္းေၾကာကရွည္ေန။အဲဒီလိုနဲ႕ ဖတ္ေနက် ဘေလာ့ဂ္ေတြလဲ မဖတ္ျဖစ္ဘူး၊ စစ္ေနက် ေမးလ္ေတြလဲ ေသခ်ာမစစ္ျဖစ္ေတာ့ အသစ္တင္ဖို႕ ခက္ျပန္ေရာ၊ ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာလိုလို စာလိုလိုကလဲ ဖတ္လိုက္ျပင္လိုက္ လုပ္ေနတာနဲ႕ စာမ်က္ႏွာေပၚ မတက္ႏိုင္ေသးဘူး၊ ခက္တာက ဒီရက္ပိုင္းမွာ စာလဲေကာင္းေကာင္းမဖတ္ျဖစ္ဘူး၊ တစ္ပတ္မွာ ႏွစ္အုပ္ေလာက္ေတာင္ ကုန္ေအာင္ မနည္းအခ်ိန္ယူဖတ္ေန မိတယ္။ အေတြးထဲမွာ စကားလံုးေတြကို ေရွ႕ေနာက္စီေနတာနဲ႕ စာရြက္ေပၚေတာင္ ခ်မေရးျဖစ္ပဲ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတယ္။ အခုေတာ့ အလုပ္ေတြရွင္းေနရင္း ဟိုဟို ဒီဒီ ေလွ်ာက္ဖတ္ရင္းနဲ႕ အၿပံဳးတစ္ခ်က္ ဖန္ဆင္းႏိုင္မယ့္ စာေလးတစ္ပုဒ္ကိုေတြ႕မိေတာ့ အရယ္အၿပံဳးကို စိတ္ပါပါ လိုလိုခ်င္ခ်င္ ၿပံဳးတတ္ သူေတြ အသက္ရွည္ေစဖို႕ တင္ေပးရင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို ႏႈတ္ဆက္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ မအားခိုက္မွာ တစ္ေန႕တစ္ဖံု သတင္းစံု တင္ေပးေနတဲ့ ညီေလး ေနေဇာ္လင္းကိုလည္း အထူးေက်းဇူးပါဗ်ာ။

ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။