.jpg)
အျဖဴေရာင္ေတြ အမ်ားႀကီး၀တ္လို႕
မျဖဴစင္ႏိုင္တဲ့ စိတ္နဲ႕ကိုယ္
ဦးထုပ္ေတြ ေဆာင္းထားရလို႕
ေဘာင္က်ဥ္းသြားရတဲ့ ဦးေႏွာက္
တစ္ကိုယ္လံုး မဲေမွာင္ေနလို႕
ဥာဏ္အလင္းေတြ အေမွာင္တြင္းထဲဆင္း
အခ်ိန္ရွိသမွ် သခင့္အလိုက်မို႕
ဘ၀ဆိုတာ ဘာမွတန္ဖိုးမရွိ
ကဲကဲ ဒါေတြထားပါကြာ
အခု ဘုရားရွိခိုးရဦးမွာ
ေဆးရံုကအေမ့ကို ေျပာလိုက္ပါ
အလိုေတာ္ အတိုင္း လို႕....။
Friday, December 10, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
လုပ္ခ်လိုက္ၿပန္ၿပီ..ဒီတေယာက္ကေတာ႔..
ဟို ဗားရွင္းေလးသြားသတိရလိုက္တယ္..
ဘာတဲ႔...
“ငါလာရင္ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႕လာမွာမို႕
သေဘၤာဆိပ္မွာ ရထားနဲ႕လာၾကိဳပါ ကိုင္း..ကိုင္း...ကားေပၚတက္ ေလွေလွာ္သြားရေအာင္....
ဟဲ့ႏြား”
:P
ေေအးေအး
အေမ့ကုိ ေျပာေပးမယ္
ဒါနဲ႔ ေဆးလဲ မွန္မွန္ေသာက္အုံး:)
ေအာင္မာ နာ့ကိုမ်ား ေဆးမွန္မွန္ေသာက္တဲ့.. ဒါက မနက္ငါးနာရီေလာက္ထိ အိပ္မရေအာင္ ေခါင္းထဲရႈပ္ေနတဲ့ ပံုရိပ္ေတြကို လူမရိပ္မိေအာင္ ခပ္ပါးပါးလွစ္ဟထားတာဟဲ့... ဂြီ...
ဘူလူမွ ေလွ်ာက္နေၾကာနဲ႕ေနာ္.. ဆရာေအာင္သင္းေျပာသလိုပဲ.. .ကဗ်ာေလးက ေကာင္းပါတယ္.. ဘာေကာင္းတာလဲဆိုေတာ့ ရွက္ဖို႕ေကာင္းတာ.. ဂြီ...
နားမလည္၀ူးးးးးးးးးးးးးး
အေမကလည္း ေျပာတယ္။
ငါ႔သားလည္း ေခါင္းမွာ ေဆာင္းထားတဲ႔ ဦးထုပ္ကို ေရခဲေလး အုပ္ေပးထားတဲ႔။
Post a Comment