Saturday, August 6, 2011

ေဆာရီးပဲ ညီမေလး .



ညီမေလးေရ။

ေဆာရီးပဲ ညီမေလး ...
ကိုယ္ ဘာမွမတတ္နိုင္ဘူး။

မင္းအေမ ေနမေကာင္းတာ
မင္းေမာင္ေလး ညီမေလးေတြ ေက်ာင္းစားရိတ္လိုေနတာ
မင္းကိုယ္တိုင္အတြက္ ေရာင္းပန္းလွဖို႔၊ ေစ်းကြက္ဝင္ဖို႔
ပါတိတ္၊ သရီးစတပ္၊ မီနီစကပ္၊ ႏႈတ္ခမ္းနီ ပါးနီ၊ ေအာ္ဒီကလံုး
ကိုယ္မတတ္နိုင္ဘူးကြဲ႔
မင္းတို႔က မပဋာဆိုရင္ ကိုယ္လည္းပဲ ေမာင္ဒါသပါကြယ္။

ေဆာရီးပဲ ညီမေလးေရ ...
မင္းရဲ႕ ဘုရားေပး လယ္တပြဲ
ႏွမ္းပဲစိုက္စိုက္၊ ဘူးပဲပ်ဳိးပ်ဳိး
ေႏြစပါး၊ မိုးစပါးနဲ႔ သီးထပ္သီးညႇပ္
မျပတ္တမ္းစိုက္လည္း
ကိုယ့္မွာ ဓာတ္ေျမၾသဇာဖိုးမရွိ
ဟိုေကာင္ေတြဆီမွာေတာ့ အာသာငမ္းငမ္း အၾကည့္ေတြ
ရွိခ်င္ရွိလိမ့္မယ္
ဒါကိုေတာ့ မင္းလည္းသိတယ္၊ ကိုယ္လည္းအသိပဲ။

ေဆာရီးပဲ ညီမေလးေရ ...
မင္းဟာ ႏႈတ္မေစာင့္ေသာ လိပ္မေလး ဆိုပါေတာ့
ယုတ္မာ႐ိုင္းစိုင္းတဲ့ ႏြားေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕
မင္းအတြက္ မီးဖိုေနၾကၿပီ
အားေပ်ာ့ေပ်ာ့ မင္းလက္ကေလးေတြ
ႏြမ္းဖတ္ေဖ်ာ့ေတာ့ မင္းႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ
ေခြၽးစီးေၾကာင္းေလးနဲ႔ အနားသတ္ထားရွာတဲ့
မင္းရဲ႕ ပါးကြက္ပါးေလး
အဲဒါေလးကလည္း သစၥာတပါးပဲေပါ့
မင္းလိုအပ္ေနတဲ့ ထမင္းတနပ္အတြက္
မဲေမွာင္ေနတဲ့ မင္းရဲ႕ မနက္ျဖန္ေလးေတြကို
ေစ်းကြက္တင္ေခ်ဦး ညီမေလး။

မင္းအျပံဳးေလးေတြကို သူတို႔မွတ္တမ္းတင္လိမ့္မယ္
တခဏတာအတြက္ အသျပာရွိေပမယ့္
အရွက္သိကၡာ တေရြးသားမွွ်မရွိရွာတဲ့ လူ႔ငႏြားေတြ
ေရနစ္ေနတဲ့ ေကာက္႐ိုးေလး မင္းကို
နိုကီရာ၊ ဆိုနီအဲရစ္ဆင္၊ ပင္နာဆိုးနစ္တို႔နဲ႔
ဝါးကူထိုးလိမ့္မယ္ စိတ္ခ်။

ဒီေကာင္ေတြမွာ ဘုရားရွိခ်င္ရွိမယ္
တရားေတာ့ ရွိမွာမဟုတ္ဖူး၊
ဒီေကာင္ေတြမွာ ကားရွိရင္ရွိမယ္
ေမတၱာထားဖို႔ ေတြးေခၚတတ္မယ္မထင္ဖူး၊
ဒီေကာင္ေတြဟာ ႏြားေတြ။

ဟုတ္တယ္ ႏြားေတြကြဲ႔
မင္းသိခ်င္မွ သိမယ္။
ဟိုစာမ်က္ႏွာမွာ၊ ဒီစာမ်က္ႏွာမွာ
(ေဟ့ ... ေဟး.... ေဟာဒီမွာ ျမန္မာေဟ့ ...)
အဲဒီလို မစားရ ဝခမန္း ေႂကြးေၾကာ္
လွ်ပ္ေပၚေလာ္လီခဲ့တဲ့ သူတို႔စာရိတၳေတြကို ထုတ္ႂကြားၾကတယ္။

ေဆာရီးပဲ ညီမေလး ...
ကိုယ္လည္း ရင္နာရပါတယ္
မင္းတို႔ဘဝေလးေတြအတြက္ေရာ
သူမ်ားဆီမွာ ကြၽန္ခံ
ကိုယ့္အိမ္ေတာင္ ကိုယ္မျပန္ႏုိင္ေသးတဲ့ ကိုယ့္ဘဝအတြက္ေရာေပါ့။

အရင္အခ်ိန္ေတြတုန္းက ကိုယ္တို႔ေျပာခဲ့တယ္ (တဘက္ႏုိင္ငံေတြကိုေပါ့)
( .. ) ႏိုင္ငံ ဆိုၿပီးေတာ့ေလ ...။

ခုမ်ား ၾကည့္စမ္း ... မင္းတို႔ေလးေတြေလ ...
မဲေဆာက္မွာ၊ မယ္ဆိုင္မွာ၊ ဘီေကေကမွာ၊ ၾကယ္ေဂါင္ေရႊလီမွာ
သတင္းေတြမွာ ဖတ္ရ၊ သတင္းေတြမွာ ၾကားရေတာ့
အပိုမေျပာဘူး ညီမေလးတို႔
ကိုယ္ မ်က္ရည္ဝဲတယ္။
ကိုယ့္ျပည္ကိုယ့္ရြာက ကိုကိုေတြကေတာင္
မင္းတို႔ကို ဘိုင္စကုပ္ထဲ ထည့္ေသးတာပဲ ...
အင္း ... ... ... ... ... ...

ဖဦးထုပ္ေတြ၊ နငယ္ေတြ၊ ဘကုန္းေတြ
ကိုယ့္ကို ဝိုင္းေျပာၾက
အခ်င္းခ်င္း လက္တို႔ၾက
ေဟ့ ... အဲဒါ ဘီ႐ုမာ ေဟ့ ...။ ဘီ႐ုမာ ခ်ယ္နယ္ေဟ့ ...။

ေတာက္! ဘယ္ေလာက္ အသည္းနာဖို႔ေကာင္းလဲ
မိုးက်ေရႊကိုယ္၊ တိုလီမိုလီ၊ အခ်စ္ဇာတ္လမ္း၊ ေပါသြပ္၊
ဒီေကာင္ေတြကို ဘယ္သူေတြက လင္ခ့္ေပးလိုက္တာလဲ
မင္းတို႔အထင္ႀကီးတဲ့ ေရႊကိုကိုေတြေပါ့။

(ေဟ့ ... ဘီ႐ုမာ ဘယ္ေစ်းလဲ) အဲဒီလိုမ်ား အေမးခံရရင္ေလ
အသားတဆတ္ဆတ္တုန္ ေဒါသပုန္ထရတယ္
လူသတ္ခ်င္လာတယ္။

မင္း အထင္ႀကီးတဲ့ ကိုကိုေတြလည္း
ဗမာကားေဟ့ ... ဆိုတာနဲ႔
လွ်ာတသပ္သပ္၊ ပါးစပ္တျပင္ျပင္
သြားရည္ ေငါက္ေတာက္က်
ဘာကိုမွ မလုပ္ခ်င္ မကိုင္ခ်င္
ဖန္သားျပင္ေရွ႕ အခန္႔သားထိုင္
ဇာတိပုညဂုဏ္မာနေဟ့ ... ဆိုၿပီး
ဝံသာနုရကၡိတတရား လက္ကိုင္ထားခ်င္ၾကတယ္။

မင္းတို႔ေလးေတြကို
ႏႈတ္ခမ္းတလန္ ပန္းတလန္ လက္ညိွဳးေငါက္ေငါက္ထိုး
အျပစ္ေျပာတဲ့ ေမာင္ေမာင္ေတြ
သူတို႔ကေရာ ဘယ္ေလာက္မ်ား သန္႔စင္ၾကလို႔တုန္း
ေဟ့ ဒီမွာ ... ကိုယ္ေျပာမယ္ ညီမေလး
ေစ်းကြက္ဝယ္လိုအားေၾကာင့္ ေရာင္းကုန္ဆိုတာ ရွိေနတာ
သူတို႔ေတြ ေတာင္းဆိုေနတာ
သူတို႔ေတြ ေလာကအလွကို ဖ်က္ဆီးေနတာ
မင္းတေယာက္ထဲေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး
မင္းကို အင္တာနက္ေပၚပို႔လိမ့္မယ္
သူတို႔မို႔ အရွက္မရွိ (ဘယ္ရွိပါ့မလဲ)
သူတို႔မ်က္ႏွာေလးမ်ားက်ေတာ့​ ေပၚမွာေၾကာက္တတ္လိုက္တာ
ဟိုတယ္ေတြမွာ ကလပ္ေတြမွာ ေနာက္ဆံုး ဖိုရမ္စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ
ခပ္ႂကြားႂကြား ေျပာၾကလိမ့္မယ္။

ေဆာရီးပဲ ညီမေလးေရ ...
မင္းရဲ႕ လက္ကေလးေတြကို ပုခက္မလႊဲခင္
မာဆတ္က ကိုယ္ေရႊကိုယ္မ်ိဴးေတြကို ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ေခ်ဦး
သတိေတာ့ထားကြဲ႔
ဒီေခတ္က နည္းပညာေခတ္ႀကီး
ကင္မရာေတြ အနီးအေဝး
ေစ်းႀကီးေပး ဝယ္ကိုင္လို႔ရၿပီ။

ေဆာရီးပဲ ညီမေလးေရ ...
ေရႊအိုေရာင္ညေနခင္းေတြမွာ မင္းဘဝကို ေရာင္းေစ်းတင္ေပါ့
မင္းေၾကာက္တဲ့ မနက္ျဖန္အတြက္
ဟိုတယ္တခုခုမွာ ကြၽဲ႐ိုင္းအခ်ိဳရည္
တခါသံုးဆပ္ျပာ၊ ေငြျခည္ေရာင္ ေရခဲေသတၱာ
ညလယ္စာ မွာစားရင္း ျဖတ္ေက်ာ္ဦးေပါ့။

အထည္ခ်ဳပ္ေတြ ပိတ္တာ ...
ကုန္ေစ်းႏႈန္းႀကီးတာ ...
ေငြႏွစ္ေသာင္းအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္တာ ...
အရပ္ထဲမယ္ ကိုယ္ေလး ေခါင္းေလးေတာင္ လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ မလႈပ္ဝံံ့တာ ...
အားလံုးဟာ စက္ဝိုင္းတခုပါပဲကြယ္
မင္းအျပစ္ေတြခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပါဘူး ညီမေလးရယ္။

မင္းတို႔လည္း မင္းတို႔ နိုင္တဲ့ဝန္ ထမ္းေနရတာ
အခ်ိန္တန္ရင္ေတာ့ သိုးမည္းအုပ္ႀကီးထဲက ျပန္ထြက္ခဲ့ပါ ညီမေလးတို႔ရယ္။
မင္းတို႔ ကိုယ္စီ ဒုလႅဘတခုစီရွိတယ္
မင္းတို႔ဟာ ငွက္ကေလးေတြေပမယ့္ မင္းတို႔မွာ ဝမ္းေရးရွိတယ္
မင္းတို႔မွာ အနာဂတ္ကိုယ္စီရွိတယ္
မင္းတို႔မွာ ဘဝသစ္ေတြ ရွိေနမယ္
ေနာက္ၿပီးေတာ့ မင္းတို႔ဟာ ...
မင္းတို႔ဟာ ျမန္မာမေလးေတြျဖစ္တယ္။

ေဆာရီးပါ ညီမေလးရယ္ ...
ကိုယ္ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူး
မင္းတို႔ခရီးမွာ ထီးမိုးမေပးႏိုင္ဘူး
ေလွာ္တက္တေခ်ာင္းနဲ႔ ဝင္မကူေပးႏိုင္ဘူး
ကိုယ္တတ္ႏိုင္တာ တခုပဲ
တခုထဲပါပဲ ညီမေလးတို႔ရယ္ ...။

မင္းတို႔ေလးေတြ ေမာ္ေတာ္ကားေလးေပၚပါသြားတဲ့​အခိုက္
ကိုယ့္မ်က္ႏွာ မင္းတို႔မျမင္ေအာင္ ငံု႔
ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းကို နာနာဖိကိုက္
ဘယ္သူမွ မၾကားေအာင္ ဆုေတာင္းေပးခဲ့ဖူးပါတယ္။

ေဆာရီးပါ ညီမေလးတို႔ေရ ...။ ။

မားဆုိး

၁၄၊ မတ္၊ ၂၀၁၀။

(ျမန္မာလူမ်ဳိးမွန္ရင္ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားကို တန္ဖိုးထားႀကပါ။ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားလည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေကာင္းမြန္သင့္ေလ်ာ္တဲ့တန္ဖ​ိုးကို ထိန္းသိမ္းႀကပါ)။

15 comments:

စႏၵကူး said...

အရမ္းေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။
အဓိပၸယ္လဲ အျပည့္ရွိတယ္..
စိတ္မေကာင္းလဲျဖစ္မိတယ္...

မအိမ္သူ said...

အရမ္းကိုခံစားရတဲ့ကဗ်ာေလးဘဲ။ ဖတ္ၿပီးဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိဘူး.. ရင္ထဲမွာတစ္မ်ဳိးႀကီး...

ညိမ္းႏိုင္ said...

ရင္ထဲ ထိတယ္...ကမိုးယံ....:(

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ဖတ္ဖူးတယ္။ ၾကိဳက္လို႔ အစအဆံုး ထပ္ဖတ္သြားတယ္။

zp said...

ကဗ်ာသိပ္ႀကိဳက္တယ္...

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ေက်းဇူးအကိုၾကိဳက္လို႕သိမ္းထားပရေစ...

ဂ်စ္တူး ( မံုရြာ ) said...

က်န္းမာပါေစမဂၤလာပါခင္ဗ်ာ-
ေတာ္ေတာ္ကေလးစဥ္းစားျပီးေရးထားတဲ့ကဗ်ာကေလးဘဲ-
“မာဆိုး”ဆိုတာ “မိုးယံ” လားဟင္-မသိလို့ေမးျခင္းရယ္ပါ-

Anonymous said...

အေမ... အျမန္ကယ္ေပးပါေနာ္။အဲ႔ဒါ အေဖေၾကာင္႔ !

Anonymous said...

ေအးဗ်ာ.....
ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ဘူး
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာမိန္းခေလးေတြ
အေနနဲ႔ အသိေလးေတြရွိေစျခင္တယ္....
ကိုယ္လုပ္ျခင္တာေတြလုပ္ျပီးမွ မိသားစုေၾကာင့္ပါ
ဆင္းရဲျခင္းေၾကာင့္ပါ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ တိုင္းျပည္ေၾကာင့္ပါဆို
တာေတြပါေျပာၾကေသးတယ္ ျမန္မာျပည္မွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ အမ်ားၾကီးပါ။

tuntun said...

ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာအကို အကိုရဲ့ကဗ်ာေလးကိုူအရမ္းႀကိဳက္တယ္အဓိပၸါယ္၇ွိတယ္ အားရတယ္ဘယ္ကေနစေျပာရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္မိန္းကေလးေတြအေနနဲ့လဲအသိေလးေတြရ်ိေစခ်င္ပါဓါဏ္ရာမက်ံခဲ့ေပမဲ့ရွက္တက္ရင္ေသလိုရပါတယ္။မိန္းကေလးေတြလဲကို.ကိုယ္မထိန္းသိမ္းနိုင္တဲ့လူေတြရွိပါတယ္ျမင္ရေတြရတာေတာ့စိတ္ထဲေတာ့တမ်ိဳပဲေပါ့
မတက္နိုင္ဘူးေလကိုေကာင္းမွကို့အမ်ိဳးေကာင္းကို့အမ်ိဳးေကာင္းမွက်န္တာေကာင္းမွာေလ....

tuntun said...

က်ေနာ္တို့ဘယ္သူကိုအျဖစ္တင္က်မလဲ....?
သယ္ရင္းဆိုရင္ေရာဘယ္သူကိုအပစ္တင္မလဲ.......?ကံကိုလား။

Anonymous said...

ဘယ္သူ ့ကိုမွ အၿပစ္တင္ရမလဲဆိုရင္ ကိုယ့္ကို
မေစာင့္ထိန္းလို ့ ပဲေၿပာရမွာပဲ။ခုလို ၿဖစ္ပ်က္ေန
တာကို က်ေနာ္လဲမၾကိဳက္ဘူး။နငယ္တေကာင္က ေရႊ
မတေကာင္နဲ ့ညားေနတယ္။ေဟး...i love u .i want slp together လို ့စတယ္ ok no prblm
လို ့ၿပန္ေၿဖသတဲ့..က်ေနာ့္ နငယ္က ၿပန္ေၿပာတယ္ ။ မင္းတို ့ၿမန္မာေတြ အဲလိုေၿပာလို ့ရတယ္တဲ့။မရဘူး မင္းထင္တာမွားတယ္ လူတိုင္းမရဘူး မင္းသူငယ္ခ်င္းၾကိဳက္တာ - ာ ပဲ
ၿဖစ္ရမယ္လို ့စိတ္ေပါက္၂နဲ ့ေၿပာလိုက္တယ္။မေလးမွာ မိန္းကေလးေတြ အမ်ားၾကီး ပ်က္စီးေနၾကတယ္ ။ ၿမန္မာၿပည္ကမိဘေတြကိုလဲ သိေစခ်င္တယ္။ပိုက္ဆံရတာၿမင္ၿပီး ကိုယ့္သမီး - ာလို ၿဖစ္ေနတာ သူတို ့မသိၾကဘူး။ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြႏိုင္ငံၿခားသားနဲ ့တြဲတိုင္း ရင္နာတယ္။စိတ္မေကာင္းဘူး။ငါတို့ၿမန္မာလူမ်ိဳးဆိုတာ လိမၼာယဥ္ေက်းတယ္လို ့အစကၾကြားထားသမ်ေတာ့ အရွက္ေတာင္ရေစတယ္သူငယ္ခ်င္းတို ့ေရ...အလုပ္ပိတ္ရက္တရက္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကိုသြားၾကိဳတာ သူ ့စက္ရုံက ေကာင္မေလးေတြ အမ်ားၾကီးေတြ ့တယ္ ..သူတို ့ဘဲေတြဆီသြားအိပ္ၾကတာတဲ့ဗ်ာ။အုပ္စုလိုက္ၾကီးေတြ ့ေနလိုက္ၾကတာ ။အဓိက ကေတာ့ မိန္းကေလးေတြကိုပဲ အၿပစ္တင္ရေတာ့မယ္ မေစာင့္ထိန္းလို ့ေပါ့။က်ား ဆိုတာက အကုန္၀ါးခ်င္ေနၾကတာ။အၿပစ္မေၿပာနဲ ့။သူတို ့ကမွ အ၀ါးခံခ်င္ေနမွေတာ့ .....ေၿပာစရာမရိွေပါ့

မိုးယံ said...

ဆရာဂ်စ္......

မားဆိုး ဆိုတာ မိုးယံ မဟုတ္ပါခင္ဗ်ာ....။ ေသခ်ာ ရွင္းျပရရင္ေတာ့ မားဆိုး ဆိုတာ...“ မားဆိုး” ဆိုတဲ့ (မိုးယံမသိတဲ့) တစ္ေယာက္ပါခင္ဗ်ာ..

ဆူးသစ္ said...

မိုးယံ- ကိုယ္တိုင္ေရးတာေတြလည္း တင္ဦးဗ်။ ကဗ်ာကို ႀကိဳက္တယ္။ Facebook အေၾကာင္းေရးထားတာလည္း ႀကိဳက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အထင္ လူေတြဟာ အမွန္တစ္ခုရဲ႕ ေနာက္မွာ အားလံုးရပ္ေနၾကလို႕ထင္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အႀကိဳက္ေတြ တူေနတတ္တယ္။

Phu Lay said...

အရမ္းေကာင္းပါတယ္ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြ ဖတ္သင့္တဲ့ ကဗ်ာေလး တစ္ပုဒ္ ပါပဲ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြ ကုိယ့္ကုိယ္က့ုိ ဆင္ခ်င္သင့္တဲ့ လု့ိထင္ပါတယ္ ျမန္မာမိန္းကေလးမွန္ရင္ေပါ့