.jpg)
တစ္လလံုးစာအတြက္ စာရင္းေတြခ်ဳပ္၊ အေခ်ာသတ္ၿပီးသကာလ ပရင့္ထုတ္ စာအုပ္ခ်ဳပ္မယ့္ အဆင့္ေရာက္ေအာင္ အေပါက္ေဖာက္ အဖံုးပါအဆင့္သင့္လုပ္ၿပီး အထက္လူႀကီးကိုအပ္ခဲ့တယ္၊ မနက္ျဖန္ ကမၻာေက်ာ္မိုးယံ အနားယူမယ္။ အေရးႀကီးရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္ပါ၊ ေရာက္ရာအရပ္က သာဓုေခၚ.. အဲ... ဟုတ္ေပါင္ အျမန္လာခဲ့မယ္လို႕။ဒီလို ဒီလို ဟိုေယာင္ဒီေၾကာင္နဲ႕ အိပ္ယာ၀င္ေနာက္က်သြားတယ္။ ရွင္းတယ္ေလ ေစာေစာအိပ္ရင္ေတာင္ ေနဖင္ထိုးမွ ထတဲ့ေကာင္က အိပ္ယာ၀င္ေနာက္က်ေတာ့ မနက္ ဆယ့္တစ္နာရီခြဲမွႏိုးတယ္။ ကမန္းကတန္း ေရခ်ိဳး ၊ ဒယ္အိုးထဲက ထမင္းေၾကာ္ကို သံုးဇြန္းေလာက္ ပါးစပ္ထဲပစ္ထည့္ၿပီး ေရတစ္ခြက္နဲ႕ အစာအိမ္ႏႈိးလိုက္တယ္။ ေတာ္ေသးတာက ကားၾကံဳအဆင္သင့္ရွိေနလို႕ ၊ တကၠစီ တစ္တန္ ရထားတစ္တန္ စီးရရင္ ဒီေန႕ ဘာမွကို အရာထင္မွာမဟုတ္ဘူး။ မနက္ ဆယ့္ႏွစ္နာရီ ခ်ိန္းထားတဲ့ ညီငယ္ ေနေဇာ္လင္းက ေန႕လည္တစ္နာရီမွာ ေရာက္လာတယ္။
ကဲ...စတင္ပါၿပီ ေနေဇာ္လင္းနဲ႕ မိုးယံေပါင္းေမႊတဲ့ပြဲ။ ေျပာေတာ့ ကမၻာေက်ာ္သေလး ဘာေလးနဲ႕ ၿမိဳ႕ထဲေတာင္ ႏွံ႕ေအာင္ မသြားတတ္တဲ့မိုးယံ ၊ ေနေဇာ္လင္းသာ မကယ္ရင္ ေသဖြယ္ရာ......အဲ စာအုပ္၀ယ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆံုျဖစ္ခဲ့ၾကတိုင္း မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ေရႊေတာင္မွာဆံုတတ္ပါတယ္။ သူဖုန္းဆက္ေတာ့လဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္မွာလဲတဲ့၊ သူ “ ေရႊေတာင္” စားေသာက္ဆိုင္ထဲမွာ တက္ရွာတာ မေတြ႕တဲ့၊ အဲဒီ အခ်ိန္ကၽြန္ေတာ္က ကားေပၚမွာပဲရွိေသးတာ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ ငါးမိနစ္ေနရင္ေရာက္ပါၿပီ၊ ဒါနဲ႕ ေနေဇာ္လင္းကို အဲဒီဆိုင္မွာပဲ ေစာင့္ေနဖို႕မွာထားတယ္.. ကၽြန္ေတာ္က အိတ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို အလုပ္မွာပစၥည္းေတြတင္တုန္းက စိုက္ေပးထားခဲ့ေတာ့ ပိုက္ဆံကျပတ္ေနၿပီ။ ကုမၸဏီကေနလည္း ျပန္မထုတ္ရေသးေတာ့။ ဒီေန႕သြားမွာလာမွာ လွဴမွာတန္းမွာ၊ စားမွာမေသာက္မွာရယ္ ၀ယ္ဖို႕ျခမ္းဖို႕ရယ္ကို ကာဗာျဖစ္ေအာင္ ပိုက္ဆံသြားထုတ္ရဦးမွာ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ကို ခဏေစာင့္ခိုင္းထားတာ၊ ဒါနဲ႕ ပိုက္ဆံ၀င္ထုတ္တယ္ေပါ့ေလ.. ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ လူမ်ားေနေတာ့ ခဏေတာ့ေစာင့္ရသေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ႏွာစိမ္းေတြ မဟုတ္ေတာ့(ကိုယ္က ညိဳေခ်ာကိုး) ျမန္ပါတယ္.. ပိုက္ဆံထုတ္ၿပီး ဆိုင္ထဲမွ လွည့္အထြက္ ေက်းဇူးရွင္ေလးက မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့လို႕ ကိုယ့္ေနာက္လိုက္လာတာနဲ႕ ဆိုင္၀ မွာ ၀င္တိုက္မလိုျဖစ္ၿပီး။ ႏွစ္ေယာက္သား ကားဂိတ္ဆီကို ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေန႕က ကိစၥႏွစ္ခုကို တစ္ရက္တည္းနဲ႕ အဆံုးသတ္ေအာင္လုပ္ရမွာ ဆိုေတာ့ သုတ္ေခ်တင္ၾကသေပါ့ေလ.. ဆရာေတာ္ ဆန္နီေနမင္း က မေလးရွားေရာက္ေတာ့ ဖုန္းဆက္ ထားတယ္.. ကိုယ္လဲသြားဖူးမယ္၊ ဆရာေတာ့္ကိုလဲ ေလွ်ာက္တင္စရာေတြရွိေတာ့ မသြားလို႕မျဖစ္ ေနာက္လဆို ဆရာေတာ္ကလဲ စကၤာပူသြားမယ္ စကၤာပူကေန ျမန္မာျပည္ျပန္မွာ အခုေတာင္ သီရိလကၤာ မွ ေက်ာင္းၿပီးလို႕ မေလးရွားကို သာသနာေရး ကိစၥေတြေၾကာင့္လွည့္လာတာ။ဆရာေတာ္နဲ႕ ေတြ႕ဖို႕သြားတဲ့ ခရီးလမ္း ဒုကၡေတြပါေရးရရင္ သက္ခိုင္ရွာပံုေတာ္ကေန ရွည္ပံုေတာ္ျဖစ္သြားမွာစိုးလို႕ ဒီမွာတင္ ေအသင္ခ်ိဳေဆြ (ရပ္)။
ဆရာေတာ့္ဆီကေန ေကအယ္လ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ညေန ေလးနာရီေက်ာ္ေနၿပီ အခုထိ သက္ခိုင္ စာအုပ္၀ယ္မယ့္ ေနရာကို မေရာက္ၾကေသးဘူး။သို႕ေသာ္လည္း ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ေန႕လည္စာ မစားရေသးဘူး၊ ကိုယ္ကေတာ့ေနႏိုင္တယ္ေလ ဗိုက္ဆာတဲ့ အက်င့္မရွိသလို ကြမ္းယာကလဲ ပါးစပ္ထဲမျပတ္ပဲကိုး ေလခံၿပီးဗိုက္မဆာဘူး၊ ညီငယ္ ေနေဇာ္လင္းကေတာ့ လူရိုး ေဆးလိပ္မေသာက္ ကြမ္းမစား ေသရည္ေသရက္ဆို ေ၀လာေ၀းသမား။ လူကလည္း ခပ္ေအးေအးသမားေလး။ သူ႕ကိုေတာ္ေတာ္ အားနာေနမိၿပီ သူ႕မွာ ကိုယ့္ကို ကူညီဖို႕အတြက္ ရဲထြန္းေဇာ္နဲ႕ ေတြ႕ဖို႕ အစီအစဥ္ေတာင္ ပ်က္သြားခဲ့ ေသးတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ထမင္းဆိုင္ေခၚသြားၿပီး ထမင္းေၾကာ္တစ္ပြဲ အတင္းေကၽြးရတယ္.၊ ဒီလိုမွ အဆင္ေျပမွာေလ၊ သက္ခိုင္ရွာပံုေတာ္ကို သူက လမ္းျပမွာ ၊ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္သူ႕ကို ညွင္းဖို႕ ေတာ္ေတာ္အားနာေနၿပီ။ သူကလဲ ယိုင္ခ်င္ေနၿပီကိုး။
ဒီလိုနဲ႕ SS 2 က ရတနာရာမေက်ာင္း၊ ဆရာေတာ္ ဦးစရိယ ဆီကို စာအုပ္၀ယ္ဖို႕ ဆက္လက္ထြက္ခြါ။ ကိုယ့္ကေတာ့ အရူးလြယ္အိတ္ထဲ ကြမ္းယာေတြ အျပည့္ျဖည့္ၿပီး။ ကားဂိတ္ကိုေရာက္ေတာ့ ဘယ္ကားစီးရမလဲမသိ ၊ ဒါနဲ႕ပဲဆရာေတာ္ဆီဖုန္းဆက္ေမး ၊ ဆရာေတာ္မိန္႕တဲ့ ကားနံပါတ္ ကိုေစာင့္ၿပီး စီးခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီမွာခက္တာက ကိုယ္ကလဲ အရင္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္တုန္းက ညဖက္ႀကီး သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကုိ သူရာမွီ၀ဲဖို႕ ဆိုင္ကယ္နဲ႕ပဲ သြားဖူးတာ၊ အဲဒီနားက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို မသိဘူး။ သြားဖူးတဲ့ ညီငယ္ေနေဇာ္လင္းကလဲ ေမ့ေတ့ေတ့ ။ အဲဒီေန႕က ဘယ္လိုျဖစ္တယ္လဲ မသိပါဘူး ကားေတြကလဲ လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ပိတ္ဆို႕ေနတာက လိပ္ေပၚတက္ခြစီးသြားရင္ ျမန္ဦးမယ္၊ ႏွစ္ဘီး သံုးပတ္လွိမ့္လိုက္ ခဏရပ္လိုက္ ေျခာက္ဘီး ေလးပတ္လွိမ့္လုိက္ ရပ္လိုက္ လုပ္ေနတာနဲ႕ ဒီညအဖို႕ စာအုပ္၀ယ္ရမယ့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေရာက္ပါ့မလား ေတာင္ေတြးမိေသး။ အဲဒါနဲ႕ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ကားစီးၿပီးလို႕ ဆရာေတာ္ေျပာတဲ့ အေဆာက္အဦးနား ေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ့္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ဆင္းလိုက္တာပဲ။ ဒါေတာင္ တစ္မွတ္တိုင္ေက်ာ္သြားေသး ေျပာေတာ့သာ တစ္မွတ္တိုင္ ျပန္ေလွ်ာက္ရေတာ့ အေ၀းႀကီး။ ဒီၾကားထဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ဘယ္မွာဆိုတာ ေသခ်ာမသိေတာ့ ဖုန္းဆက္လိုက္ ေလးငါးလွမ္းလွမ္းလိုက္၊ ဟိုေကြ႕ ဒီေကြ႕လိုက္ ဖုန္းဆက္လို႕။ ဒါနဲ႕ပဲ လံုးလည္ခ်ပ္ျပားျဖစ္ေနၿပီး ဆယ္မိနစ္ေလွ်ာက္ရမယ့္ ခရီးကို သံုးဆယ့္ငါးမိနစ္ ေလွ်ာက္လိုက္ရတယ္... ဒါေတာင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရွ႕တည့္တည့္ ေရာက္ေနတာေတာင္ ေရႊတိဂံုကြယ္သလိုျဖစ္ေနလို႕လား မသိပါဘူး။ ေဘးလမ္းၾကားထဲ ခ်ိဳးေကြ႕၀င္သြားေသးတယ္။ ဒါနဲ႕ ဆရာေတာ့္ကို ဖုန္းထပ္ဆက္ေတာ့ ။ အခု ေမာင္တို႕ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရွ႕မွာပဲတဲ့။ အခုတင္ ေက်ာင္းက ေဘာင္းဘီရွည္ အက်ႌလက္ျပတ္နဲ႕ ဒကာတစ္ေယာက္ ထြက္သြားတယ္၊ ေတြ႕လိုက္လား ဆိုေတာ့ ကိုယ္လည္း မေယာင္မလည္ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ေပါ့။ ေတာ္ေသးတာက ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ေရွ႕တည့္တည့္ လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ အဲဒီေနာင္ႀကီးကို ေမးေတာ့။ ဟုတ္တယ္ အခု ကိုယ္က ဆရာေတာ္ခိုင္းတဲ့ ကိစၥေၾကာင့္ သြားရဦးမယ္ ညီတို႕ ဒီအတိုင္းတည့္တည့္ ေလွ်ာက္သြားလိုက္ ဆိုေတာ့မွ ေက်ာင္းေရွ႕မိုးဖြဲဖြဲ ထဲမွာ ဆရာေတာ္က အေဆာင္းမပါပဲ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ ႏွစ္ေယာက္ကို ခရီးဦးႀကိဳေလရဲ႕။ ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္က အေအးခ်တိုက္တယ္။
ဆရာေတာ္က ဆရာႀကီး ဦးမင္းဒင္ ကို ျဖစ္ပ်က္ရွာပံုေတာ္ၿပီးရင္ ပ်က္ျဖစ္ရွာပံုေတာ္ ေရးသင့္တယ္လို႕ တိုက္တြန္းထားတယ္တဲ့။ အဲဒီ ဒကာႀကီးက ျမန္မာစာကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ေရးႏိုင္တဲ့လူ လို႕ ခ်ီးမြမ္း မိန္႕ၾကားေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ဆရာေတာ္က လူငယ္ေတြ အခုလို စာအုပ္ကိုဖတ္သင့္ေၾကာင္း နဲ႕ စာအုပ္အေပၚ ဆရာေတာ္ရဲ႕ သေဘာထားေတြကို မိန္႕ပါတယ္။ အခ်ိန္ကေတာ့ ည ရွစ္နာရီေက်ာ္ေနၿပီ ၊ ဒီလိုနဲ႕ ဆရာေတာ္နဲ႕ စကားအနည္းငယ္ ေျပာၿပီး ဘုရားရွိဦး ဆရာေတာ္ကိုဦးခ်ၿပီး စာအုပ္၀ယ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းအတြက္ ေ၀ယ်ာ၀စၥ အလွဴေငြထည့္ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းကေန အျပန္ခရီးကို သုတ္ေခ် တင္ရေတာ့တယ္။ အလာတုန္းကေတာ့ တစ္ဖက္က လာၿပီး။ ျပန္ထြက္ေတာ့ တစ္လမ္းျဖစ္သြားလို႕ ကားဂိတ္ကို လိုတာထက္ ပိုေလွ်ာက္လိုက္ရေသးတယ္။ ေနေဇာ္လင္းကေတာ့ ေျပာရွာပါတယ္။ “ ေနာက္တစ္ခါ ကိုမိုးယံနဲ႕ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဆို အဲဒီေန႕ခြင့္ယူမယ္” တဲ့ ။ သူ႕ကို ညစာေကၽြးဖို႕ဖိတ္တာေတာင္ မစားႏိုင္ေတာ့ဘူး ၊ သူ႕ခမ်ာ ေနာက္တစ္ေနရာသြားဖို႕ အခ်ိန္အေတာ္လင့္ေနရွာၿပီ ။ လူကလဲ ေတာ္ေတာ္ဟန္ခ်က္ပ်က္ေနၿပီ။ ဒါနဲ႕ပဲ ည ကိုးနာရီေက်ာ္ေအာင္ ကားဂိတ္မွာ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ထိုင္ေစာင့္ေနျဖစ္ၾကတယ္။ ကံေကာင္လို႕ကၽြန္ေတာ္တို႕ စီးရမယ့္ ကားတစ္စီးေပၚလာတယ္၊ ကဗ်ာကယာ ေျပးတက္ၾကၿပီး ထိုေန႕ည ေကအယ္ကို ဆယ္နာရီ ထိုးခါနီးမွ ျပန္ေရာက္တယ္။
သက္ခိုင္ရွာပံုေတာ္ၿပီးဆံုးၿပီ။ ျဖစ္ရပ္အမွန္ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားကို လက္၀ယ္ ပိုင္ပိုင္ရခဲ့ၿပီေလ။ ဆရာႀကီးရဲ႕ စာအုပ္ မင္းဒင္ရဲ႕သက္ခိုင္ဟာ ဘယ္ေလာက္အဖိုးတန္သလဲ ဆိုတာကို ဖတ္ဖူးသူတိုင္း သိၾကမွာပါ။ ကိုယ္က ခ်ီးမြမ္းခန္း ဖြင့္မယ္ဆိုရင္ ျမင္းထိန္းငတာ လို အေျခအေနျဖစ္သြားမွာမို႕။ ကိုယ္တုိင္ မခ်ီးမြမ္းေတာ့ပါဘူး။
ဆရာႀကီးရဲ႕ အေရးအသား၊ လူငယ္တို႕လက္လွမ္းမမွီ ျမင္ေတြ႕ခြင့္မရခဲ့ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္း၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရင္ထဲက ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အေျခအေနအမွန္ကို ဖြင့္ထုတ္ျပထားတဲ့ သမိုင္းစာအုပ္၊ ဆရာႀကီးရဲ႕ ဇတ္ေကာင္ သက္ခိုင္ တို႕ရဲ႕ ဘ၀ျဖတ္သန္းစဥ္မ်ားကို လက္ကမခ်ႏိုင္ေအာင္ ရင္သပ္ရွဳေမာ ဖတ္ရႈရေတာ့မွာေပါ့။ ဆရာႀကီးရဲ႕ ဆိုက္မွာ မတင္ရေသးပဲ က်န္ရွိေနေသးတဲ့ အခန္းမ်ားကေတာ့
(၉၀) မယားၿပိဳင္ဟု ေခၚတြင္ေစရမည္
(၉၁) ကမၻာျခားေလသူမ်ား
(၉၂) သပြတ္အူထဲက သက္ခိုင္
(၉၃) ညစ္သမွ်ကို
(၉၄) ေသရြာျပန္ သက္ခိုင္
(၉၅) စိုးျမတ္နဲ႕ သက္ခိုင္
(၉၆) ယစ္ထုပ္သက္ခိုင္
(၉၇) သက္ခိုင္ရဲ႕ ကု႑လိနီ
(၉၈) ကာမဘံုသား ၊ ဆံုလည္ႏြား
(၉၉) တရုတ္သံအမတ္ႀကီးလ်န္တုန္းႏွင့္သက္ခိုင္
(၁၀၀) ေမာင္၀ိတ္ႏွင့္ အတံု႕အလွည့္
(၁၀၁) မဆံုးေသာ နိဂံုး တို႕ပါ၀င္ေသာ စာမ်က္ႏွာ ၇၀၀ ေက်ာ္ အေလးခ်ိန္ တစ္ကီလို ရွိေသာ စာအုပ္ႀကီးကို လက္မမခ်ႏိုင္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မႈ ေကာင္းလွတယ္ဆိုတာကေတာ့.....။ ေျပာမယံု ၾကံဳဖူးမွသိ။
ျဖည့္စြက္ခ်က္... မေလးရွားႏိုင္ငံမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ လြယ္ကူစြာ၀ယ္လိုလွ်င္ ေဇယ်ာစတိုး (ကြာလာလမ္ပူ) တြင္ ၀ယ္ယူရရွိႏိုင္ၿပီ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သတင္းေကာင္း ပါးအပ္ပါသည္ ခင္ဗ်ာ။
ကဲ...စတင္ပါၿပီ ေနေဇာ္လင္းနဲ႕ မိုးယံေပါင္းေမႊတဲ့ပြဲ။ ေျပာေတာ့ ကမၻာေက်ာ္သေလး ဘာေလးနဲ႕ ၿမိဳ႕ထဲေတာင္ ႏွံ႕ေအာင္ မသြားတတ္တဲ့မိုးယံ ၊ ေနေဇာ္လင္းသာ မကယ္ရင္ ေသဖြယ္ရာ......အဲ စာအုပ္၀ယ္ျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆံုျဖစ္ခဲ့ၾကတိုင္း မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ ေရႊေတာင္မွာဆံုတတ္ပါတယ္။ သူဖုန္းဆက္ေတာ့လဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘယ္မွာလဲတဲ့၊ သူ “ ေရႊေတာင္” စားေသာက္ဆိုင္ထဲမွာ တက္ရွာတာ မေတြ႕တဲ့၊ အဲဒီ အခ်ိန္ကၽြန္ေတာ္က ကားေပၚမွာပဲရွိေသးတာ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ ငါးမိနစ္ေနရင္ေရာက္ပါၿပီ၊ ဒါနဲ႕ ေနေဇာ္လင္းကို အဲဒီဆိုင္မွာပဲ ေစာင့္ေနဖို႕မွာထားတယ္.. ကၽြန္ေတာ္က အိတ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို အလုပ္မွာပစၥည္းေတြတင္တုန္းက စိုက္ေပးထားခဲ့ေတာ့ ပိုက္ဆံကျပတ္ေနၿပီ။ ကုမၸဏီကေနလည္း ျပန္မထုတ္ရေသးေတာ့။ ဒီေန႕သြားမွာလာမွာ လွဴမွာတန္းမွာ၊ စားမွာမေသာက္မွာရယ္ ၀ယ္ဖို႕ျခမ္းဖို႕ရယ္ကို ကာဗာျဖစ္ေအာင္ ပိုက္ဆံသြားထုတ္ရဦးမွာ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ကို ခဏေစာင့္ခိုင္းထားတာ၊ ဒါနဲ႕ ပိုက္ဆံ၀င္ထုတ္တယ္ေပါ့ေလ.. ထံုးစံအတိုင္းပါပဲ လူမ်ားေနေတာ့ ခဏေတာ့ေစာင့္ရသေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ႏွာစိမ္းေတြ မဟုတ္ေတာ့(ကိုယ္က ညိဳေခ်ာကိုး) ျမန္ပါတယ္.. ပိုက္ဆံထုတ္ၿပီး ဆိုင္ထဲမွ လွည့္အထြက္ ေက်းဇူးရွင္ေလးက မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့လို႕ ကိုယ့္ေနာက္လိုက္လာတာနဲ႕ ဆိုင္၀ မွာ ၀င္တိုက္မလိုျဖစ္ၿပီး။ ႏွစ္ေယာက္သား ကားဂိတ္ဆီကို ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီေန႕က ကိစၥႏွစ္ခုကို တစ္ရက္တည္းနဲ႕ အဆံုးသတ္ေအာင္လုပ္ရမွာ ဆိုေတာ့ သုတ္ေခ်တင္ၾကသေပါ့ေလ.. ဆရာေတာ္ ဆန္နီေနမင္း က မေလးရွားေရာက္ေတာ့ ဖုန္းဆက္ ထားတယ္.. ကိုယ္လဲသြားဖူးမယ္၊ ဆရာေတာ့္ကိုလဲ ေလွ်ာက္တင္စရာေတြရွိေတာ့ မသြားလို႕မျဖစ္ ေနာက္လဆို ဆရာေတာ္ကလဲ စကၤာပူသြားမယ္ စကၤာပူကေန ျမန္မာျပည္ျပန္မွာ အခုေတာင္ သီရိလကၤာ မွ ေက်ာင္းၿပီးလို႕ မေလးရွားကို သာသနာေရး ကိစၥေတြေၾကာင့္လွည့္လာတာ။ဆရာေတာ္နဲ႕ ေတြ႕ဖို႕သြားတဲ့ ခရီးလမ္း ဒုကၡေတြပါေရးရရင္ သက္ခိုင္ရွာပံုေတာ္ကေန ရွည္ပံုေတာ္ျဖစ္သြားမွာစိုးလို႕ ဒီမွာတင္ ေအသင္ခ်ိဳေဆြ (ရပ္)။
ဆရာေတာ့္ဆီကေန ေကအယ္လ္ကိုျပန္ေရာက္ေတာ့ ညေန ေလးနာရီေက်ာ္ေနၿပီ အခုထိ သက္ခိုင္ စာအုပ္၀ယ္မယ့္ ေနရာကို မေရာက္ၾကေသးဘူး။သို႕ေသာ္လည္း ႏွစ္ေယာက္စလံုးက ေန႕လည္စာ မစားရေသးဘူး၊ ကိုယ္ကေတာ့ေနႏိုင္တယ္ေလ ဗိုက္ဆာတဲ့ အက်င့္မရွိသလို ကြမ္းယာကလဲ ပါးစပ္ထဲမျပတ္ပဲကိုး ေလခံၿပီးဗိုက္မဆာဘူး၊ ညီငယ္ ေနေဇာ္လင္းကေတာ့ လူရိုး ေဆးလိပ္မေသာက္ ကြမ္းမစား ေသရည္ေသရက္ဆို ေ၀လာေ၀းသမား။ လူကလည္း ခပ္ေအးေအးသမားေလး။ သူ႕ကိုေတာ္ေတာ္ အားနာေနမိၿပီ သူ႕မွာ ကိုယ့္ကို ကူညီဖို႕အတြက္ ရဲထြန္းေဇာ္နဲ႕ ေတြ႕ဖို႕ အစီအစဥ္ေတာင္ ပ်က္သြားခဲ့ ေသးတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ ထမင္းဆိုင္ေခၚသြားၿပီး ထမင္းေၾကာ္တစ္ပြဲ အတင္းေကၽြးရတယ္.၊ ဒီလိုမွ အဆင္ေျပမွာေလ၊ သက္ခိုင္ရွာပံုေတာ္ကို သူက လမ္းျပမွာ ၊ ဒါေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္သူ႕ကို ညွင္းဖို႕ ေတာ္ေတာ္အားနာေနၿပီ။ သူကလဲ ယိုင္ခ်င္ေနၿပီကိုး။
ဒီလိုနဲ႕ SS 2 က ရတနာရာမေက်ာင္း၊ ဆရာေတာ္ ဦးစရိယ ဆီကို စာအုပ္၀ယ္ဖို႕ ဆက္လက္ထြက္ခြါ။ ကိုယ့္ကေတာ့ အရူးလြယ္အိတ္ထဲ ကြမ္းယာေတြ အျပည့္ျဖည့္ၿပီး။ ကားဂိတ္ကိုေရာက္ေတာ့ ဘယ္ကားစီးရမလဲမသိ ၊ ဒါနဲ႕ပဲဆရာေတာ္ဆီဖုန္းဆက္ေမး ၊ ဆရာေတာ္မိန္႕တဲ့ ကားနံပါတ္ ကိုေစာင့္ၿပီး စီးခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီမွာခက္တာက ကိုယ္ကလဲ အရင္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္တုန္းက ညဖက္ႀကီး သူငယ္ခ်င္းအိမ္ကုိ သူရာမွီ၀ဲဖို႕ ဆိုင္ကယ္နဲ႕ပဲ သြားဖူးတာ၊ အဲဒီနားက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို မသိဘူး။ သြားဖူးတဲ့ ညီငယ္ေနေဇာ္လင္းကလဲ ေမ့ေတ့ေတ့ ။ အဲဒီေန႕က ဘယ္လိုျဖစ္တယ္လဲ မသိပါဘူး ကားေတြကလဲ လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ပိတ္ဆို႕ေနတာက လိပ္ေပၚတက္ခြစီးသြားရင္ ျမန္ဦးမယ္၊ ႏွစ္ဘီး သံုးပတ္လွိမ့္လိုက္ ခဏရပ္လိုက္ ေျခာက္ဘီး ေလးပတ္လွိမ့္လုိက္ ရပ္လိုက္ လုပ္ေနတာနဲ႕ ဒီညအဖို႕ စာအုပ္၀ယ္ရမယ့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ေရာက္ပါ့မလား ေတာင္ေတြးမိေသး။ အဲဒါနဲ႕ တစ္နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ကားစီးၿပီးလို႕ ဆရာေတာ္ေျပာတဲ့ အေဆာက္အဦးနား ေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ့္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ဆင္းလိုက္တာပဲ။ ဒါေတာင္ တစ္မွတ္တိုင္ေက်ာ္သြားေသး ေျပာေတာ့သာ တစ္မွတ္တိုင္ ျပန္ေလွ်ာက္ရေတာ့ အေ၀းႀကီး။ ဒီၾကားထဲ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ဘယ္မွာဆိုတာ ေသခ်ာမသိေတာ့ ဖုန္းဆက္လိုက္ ေလးငါးလွမ္းလွမ္းလိုက္၊ ဟိုေကြ႕ ဒီေကြ႕လိုက္ ဖုန္းဆက္လို႕။ ဒါနဲ႕ပဲ လံုးလည္ခ်ပ္ျပားျဖစ္ေနၿပီး ဆယ္မိနစ္ေလွ်ာက္ရမယ့္ ခရီးကို သံုးဆယ့္ငါးမိနစ္ ေလွ်ာက္လိုက္ရတယ္... ဒါေတာင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရွ႕တည့္တည့္ ေရာက္ေနတာေတာင္ ေရႊတိဂံုကြယ္သလိုျဖစ္ေနလို႕လား မသိပါဘူး။ ေဘးလမ္းၾကားထဲ ခ်ိဳးေကြ႕၀င္သြားေသးတယ္။ ဒါနဲ႕ ဆရာေတာ့္ကို ဖုန္းထပ္ဆက္ေတာ့ ။ အခု ေမာင္တို႕ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရွ႕မွာပဲတဲ့။ အခုတင္ ေက်ာင္းက ေဘာင္းဘီရွည္ အက်ႌလက္ျပတ္နဲ႕ ဒကာတစ္ေယာက္ ထြက္သြားတယ္၊ ေတြ႕လိုက္လား ဆိုေတာ့ ကိုယ္လည္း မေယာင္မလည္ ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ေပါ့။ ေတာ္ေသးတာက ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာက ေရွ႕တည့္တည့္ လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္။ ဒါနဲ႕ပဲ အဲဒီေနာင္ႀကီးကို ေမးေတာ့။ ဟုတ္တယ္ အခု ကိုယ္က ဆရာေတာ္ခိုင္းတဲ့ ကိစၥေၾကာင့္ သြားရဦးမယ္ ညီတို႕ ဒီအတိုင္းတည့္တည့္ ေလွ်ာက္သြားလိုက္ ဆိုေတာ့မွ ေက်ာင္းေရွ႕မိုးဖြဲဖြဲ ထဲမွာ ဆရာေတာ္က အေဆာင္းမပါပဲ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာ ႏွစ္ေယာက္ကို ခရီးဦးႀကိဳေလရဲ႕။ ၿပီးေတာ့ ဆရာေတာ္က အေအးခ်တိုက္တယ္။
ဆရာေတာ္က ဆရာႀကီး ဦးမင္းဒင္ ကို ျဖစ္ပ်က္ရွာပံုေတာ္ၿပီးရင္ ပ်က္ျဖစ္ရွာပံုေတာ္ ေရးသင့္တယ္လို႕ တိုက္တြန္းထားတယ္တဲ့။ အဲဒီ ဒကာႀကီးက ျမန္မာစာကို ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္ေရးႏိုင္တဲ့လူ လို႕ ခ်ီးမြမ္း မိန္႕ၾကားေသးတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ ဆရာေတာ္က လူငယ္ေတြ အခုလို စာအုပ္ကိုဖတ္သင့္ေၾကာင္း နဲ႕ စာအုပ္အေပၚ ဆရာေတာ္ရဲ႕ သေဘာထားေတြကို မိန္႕ပါတယ္။ အခ်ိန္ကေတာ့ ည ရွစ္နာရီေက်ာ္ေနၿပီ ၊ ဒီလိုနဲ႕ ဆရာေတာ္နဲ႕ စကားအနည္းငယ္ ေျပာၿပီး ဘုရားရွိဦး ဆရာေတာ္ကိုဦးခ်ၿပီး စာအုပ္၀ယ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းအတြက္ ေ၀ယ်ာ၀စၥ အလွဴေငြထည့္ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းကေန အျပန္ခရီးကို သုတ္ေခ် တင္ရေတာ့တယ္။ အလာတုန္းကေတာ့ တစ္ဖက္က လာၿပီး။ ျပန္ထြက္ေတာ့ တစ္လမ္းျဖစ္သြားလို႕ ကားဂိတ္ကို လိုတာထက္ ပိုေလွ်ာက္လိုက္ရေသးတယ္။ ေနေဇာ္လင္းကေတာ့ ေျပာရွာပါတယ္။ “ ေနာက္တစ္ခါ ကိုမိုးယံနဲ႕ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဆို အဲဒီေန႕ခြင့္ယူမယ္” တဲ့ ။ သူ႕ကို ညစာေကၽြးဖို႕ဖိတ္တာေတာင္ မစားႏိုင္ေတာ့ဘူး ၊ သူ႕ခမ်ာ ေနာက္တစ္ေနရာသြားဖို႕ အခ်ိန္အေတာ္လင့္ေနရွာၿပီ ။ လူကလဲ ေတာ္ေတာ္ဟန္ခ်က္ပ်က္ေနၿပီ။ ဒါနဲ႕ပဲ ည ကိုးနာရီေက်ာ္ေအာင္ ကားဂိတ္မွာ ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ထိုင္ေစာင့္ေနျဖစ္ၾကတယ္။ ကံေကာင္လို႕ကၽြန္ေတာ္တို႕ စီးရမယ့္ ကားတစ္စီးေပၚလာတယ္၊ ကဗ်ာကယာ ေျပးတက္ၾကၿပီး ထိုေန႕ည ေကအယ္ကို ဆယ္နာရီ ထိုးခါနီးမွ ျပန္ေရာက္တယ္။
သက္ခိုင္ရွာပံုေတာ္ၿပီးဆံုးၿပီ။ ျဖစ္ရပ္အမွန္ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာမ်ားကို လက္၀ယ္ ပိုင္ပိုင္ရခဲ့ၿပီေလ။ ဆရာႀကီးရဲ႕ စာအုပ္ မင္းဒင္ရဲ႕သက္ခိုင္ဟာ ဘယ္ေလာက္အဖိုးတန္သလဲ ဆိုတာကို ဖတ္ဖူးသူတိုင္း သိၾကမွာပါ။ ကိုယ္က ခ်ီးမြမ္းခန္း ဖြင့္မယ္ဆိုရင္ ျမင္းထိန္းငတာ လို အေျခအေနျဖစ္သြားမွာမို႕။ ကိုယ္တုိင္ မခ်ီးမြမ္းေတာ့ပါဘူး။
ဆရာႀကီးရဲ႕ အေရးအသား၊ လူငယ္တို႕လက္လွမ္းမမွီ ျမင္ေတြ႕ခြင့္မရခဲ့ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္း၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရင္ထဲက ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ အေျခအေနအမွန္ကို ဖြင့္ထုတ္ျပထားတဲ့ သမိုင္းစာအုပ္၊ ဆရာႀကီးရဲ႕ ဇတ္ေကာင္ သက္ခိုင္ တို႕ရဲ႕ ဘ၀ျဖတ္သန္းစဥ္မ်ားကို လက္ကမခ်ႏိုင္ေအာင္ ရင္သပ္ရွဳေမာ ဖတ္ရႈရေတာ့မွာေပါ့။ ဆရာႀကီးရဲ႕ ဆိုက္မွာ မတင္ရေသးပဲ က်န္ရွိေနေသးတဲ့ အခန္းမ်ားကေတာ့
(၉၀) မယားၿပိဳင္ဟု ေခၚတြင္ေစရမည္
(၉၁) ကမၻာျခားေလသူမ်ား
(၉၂) သပြတ္အူထဲက သက္ခိုင္
(၉၃) ညစ္သမွ်ကို
(၉၄) ေသရြာျပန္ သက္ခိုင္
(၉၅) စိုးျမတ္နဲ႕ သက္ခိုင္
(၉၆) ယစ္ထုပ္သက္ခိုင္
(၉၇) သက္ခိုင္ရဲ႕ ကု႑လိနီ
(၉၈) ကာမဘံုသား ၊ ဆံုလည္ႏြား
(၉၉) တရုတ္သံအမတ္ႀကီးလ်န္တုန္းႏွင့္သက္ခိုင္
(၁၀၀) ေမာင္၀ိတ္ႏွင့္ အတံု႕အလွည့္
(၁၀၁) မဆံုးေသာ နိဂံုး တို႕ပါ၀င္ေသာ စာမ်က္ႏွာ ၇၀၀ ေက်ာ္ အေလးခ်ိန္ တစ္ကီလို ရွိေသာ စာအုပ္ႀကီးကို လက္မမခ်ႏိုင္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မႈ ေကာင္းလွတယ္ဆိုတာကေတာ့.....။ ေျပာမယံု ၾကံဳဖူးမွသိ။
ျဖည့္စြက္ခ်က္... မေလးရွားႏိုင္ငံမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ လြယ္ကူစြာ၀ယ္လိုလွ်င္ ေဇယ်ာစတိုး (ကြာလာလမ္ပူ) တြင္ ၀ယ္ယူရရွိႏိုင္ၿပီ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သတင္းေကာင္း ပါးအပ္ပါသည္ ခင္ဗ်ာ။
