ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေက်ာင္းသားဘဝ ႏွင့္ ပညာေရး အျမင္

ပညာဆိုသည္မွာ စာအုပ္စာတန္းဘတ္၍ စာသိမွုကို ပညာဟု မဆိုေပ၊ ပညာသည္ အတိုင္းအဆမထင္ အလြန္က်ယ္ေျပာ နက္နဲလွေပသည္၊ ကမၻာရွိ စာအုပ္အားလံုး ပင္လွ်င္ ပညာ အားလံုးကို ေလာကျပင္က်ယ္ တည္းဟူေသာ ေက်ာင္းႀကီး ၌ ကၽြႏုပ္တို႔သည္ ပုခက္တြင္္းမွသည္ ေျမႀကီးထဲ ေရာက္သည္အထိ ပညာ သင္သားမ်ား ျဖစ္ေန ၾကေစသည္။



ပညာ သင္ၾကားမွုသည္ အမွန္စင္စစ္အားျဖင့္ သူ၏ တသက္ပန္တြင္ ကုန္ဆံုးသည္ဟု မဆိုႏိုင္ေပ၊ ပညာတတ္သူသည္ ေလာကရွိအရာရာကို အခြင့္ အလမ္းလိုက္ ဆင္ျခင္ သံုးသပ္နိုင္စြမ္းေသာ ဥာဏ္အားကို၄င္း မိမိဥာဏ္ အျမင္အရ စိတ္ေန စိတ္ထား စိတ္ဓါတ္ တို႔ကို၄င္း (Emotion of the Education) ျပဳျပင္ ျပဳစု စီမံ ထားခဲ့သူသာလွ်င္ ျဖစ္သည္။



ပညာသည္ စာအုပ္မ်ားထဲတြင္သာ ရွိသည္မဟုတ္ စာအုပ္မ်ားကို ေက်ာ္၍ ျမင္စြမ္းႏိုင္ျခင္းကို ေဆာင္ႏိုင္ရေပမည္။ ပညာသည္ လူ၏ ဥာဏ္ကိုသာ ျပဳျပင္ တိုးခ်ဲ႔ရံုသာမဟုတ္ လူ၏ စိတ္ေန စိတ္ထား အယူ အဆမ်ား ကိုလည္း တိုးတက္ေစရမည္။ လူ၏ ဆႏၵအား လုပ္အားကို ႏူးညြတ္ ေစရမည္။



ရာဇဝင္သိရံုသာ မဟုတ္ ရာဇဝင္ကို ဖန္တီး ႏိုင္ေစရမည္။ ေလာကဓါတ္ ပညာကို သိရံုသာ မဟုတ္၊ ေလာကဓါတ္ ပညာကို တိုးခ်ဲ႔ႏိုင္ေစရမည္။ ပ႒မ ပညာကို သိရံုမွ်သာ မဟုတ္၊ ေျမသစ္ ေရသစ္ ေတာ ေတာင္ တို႔ကို ရွာေဖြ စံုစမ္းႏိုင္ေစရမည္။ ဤကား ပညာ၏ သရုပ္ အက်ဥ္းမွ်ပင္တည္း။





ပညာသည္ ကာလ ေဒသ ပေရာဂ ႏွင့္ ယွဥ္ရမည္။ ေလာက၌ လက္ေတြ႔ အသံုးလည္းက်ရမည့္ ပညာတြင္ သညာ လည္း ပါသည္။ ဥာဏ္ႏွင့္လည္း ယွဥ္ရမည္၊ ဥာဏ္ခ်ည္းသာ တိုးတက္၍ သညာ မရွိပါမူလည္း ဤမွ် ပိုမို ဆန္းၾကယ္ အေျပာက်ယ္ လွေသာ ေခတ္သစ္ အေၾကာင္းကို နားမလည္ႏိုင္ေပ၊ ေလာကဓါတ္ ပညာကို မတတ္ မသိဘဲ ေလာကဓါတ္ ပညာဥာဏ္ ကိုသာရလွ်င္ ေလာကဓါတ္ ပညာ၏ တန္ဘိုးကို ဒင္ျပည့္ မသံုးႏိုင္ေပ။



တိုင္ျပည္ အေျခအေန ျပႆနာ၊ ေခတ္၏ အေျခအေနႏွင့္ မယွဥ္ပါမူ တိုင္းျပည္ ေထာင္ျခင္း ေခတ္ျပင္ျခင္း မျပဳႏိုင္ေပ။ ေမြးကတည္းက ေသသည္အထိ အယူဝါဒ အေျပာင္းအလဲ မရွိသူသည္ ပညာတတ္သည္ဟု မဆိုႏိုင္ေပ။



လူတေယာက္၏ သက္တမ္းတြင္ အစ ပ႒မက သိျမင္လာေသာ စိတ္ေန စိတ္ထား ဝါဒ တို႔သည္ အမွန္ခ်ည္း မဟုတ္ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲ ရမည္သာတည္း။





လူတဦး၏ တဘဝတြင္ ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ အယူဝါဒ ေျပာင္းလဲျခင္းမ်ားကို ေတြ႔ေသာအခါ ထိုလူသည္ သမာဓိမတည္၊ ေရွ႔ေနာက္မညီဟု ထင္မွတ္မွားေလသည္။ သမာဓိ မတည္ျခင္းမွာ ကိုယ္က်င့္တရား ေဖါက္လြဲ ေဖါက္ျပန္ ျဖစ္ျခင္း ေပတည္း။ ဝါဒ ေျပာင္းလဲ မွုမွာ ဥာဏ္အျမင္၏ ေျပာင္းလဲမွုေၾကာင့္ သမာဓိမတည္ျခင္း မဟုတ္ေပ။ တနည္း တိုးတက္ျခင္း ေပတည္း။





သမာဓိဆိုသည္မွာ ေလာက၏ အေကာင္း အဆိုး အက်ိဳးအျပသ္ သနစ္စံုကို ပိုင္းျခား ထင္ထင္ သိျမင္၍ ဆင္း႐ဲလည္း ဝမ္းမနည္း ခ်မ္းသာလည္း ဝမ္းမသာ ပကတိ စိတ္ထား ဥာဏ္ အျမင္အရ လူခ်ီးမြမ္း လူကဲ့ရဲ႔မွု ေဘးဒုကၡ အႏၱရာယ္ကို မထိတ္ မလန္႔ တသမတ္တည္း တည္ညိမ္စြာ ရွိျခင္းကို ဆိုေလသည္။



ေလွနံဓါးထစ္ဆိုေသာ အလုပ္။ အေျပာ၊ အေတြးတို႔မွာ ပညာ၏အဓိပၸါယ္ ဆန္႔က်င္ဘက္ေပတည္း။


္

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လူငယ္ေက်ာင္းသားဘဝက ကိုယ္တိုင္ေရးခဲ့ေသာ အလြန္ေလးနက္ေသာ ေလာကအျမင္။ ပညာေရး အျမင္ တစိတ္တေဒသ ျဖစ္သည္။




http://2.bp.blogspot.com/_UTsexfGKbEk/TCmp8z17xNI/AAAAAAAAAMo/lyGcR...





စုေဆာင္းသူ ဘေလာ့ခ္ဂါ အလင္းဆက္

၂၈. ဇြန္လ. ၂၀၁၀